.
het ongezegde laat ik hangen
aan een ijzig draadje
voor de dooi
als glinsterend wit wollig dek
zijn onschuld dempt
in de roos van de vrije val
het één is niet meer
het ander even min
bevrijdt deze dag
in de hartverwarmende kou
die mij in één adem neemt
ont-moet ik in het wit
stap voor stap
mijn eigen wil
als sneeuw voor de zon
.
©svara-2010
.
.
.
.