Verder dan terug

©svara

.

was ik maar zo’n vogel
die kon opvliegen
met een hoofd zonder
hoofdzaken

waar het water goud spiegelde
spinsels werden geschonken

nam ik zand
van voeten mee
toen de zon met jou
onbereikbaar onder ging

© svara / 2011
.
.
.
.
.

20 thoughts on “Verder dan terug

  1. ik ken wilde vogels
    kemphanen
    met nijdige opvliegers
    hun hoofd vol bijzaken
    de essentie verloren

    Ik ben een heel kalm vogeltje hoor, maar die natuurmomenten helpen mij altijd weer te oriënteren op wat echt belangrijk is. Heel mooi.

    Like

  2. Svara, mooi gedicht en mooie foto.
    Ik hou van jouw taal, de keuze van je woorden en je onderwerpen.
    Soms maakt de manier waarop alles gerangschikt staat het moeilijk om te lezen, voor mij althans. Dan vloeit de taal niet. Maar dit gedicht geeft het ritme van de woorden zo vloeiend weer. Echt één geheel. Mooi! Groet!

    Like

  3. een gedicht dat tot nadenken stemt,
    terwijl het vooral een moment lijkt
    te weerspiegelen,
    dat vraagt zelfbeheersing
    en loslaten

    oké, één gedachte
    zou zo’n vogel de schoonheid zien of voelen?

    groet,

    hippo

    Like

    • Hippo, je leest en voelt goed!
      leuke vraag die ook ik natuurlijk niet beantwoorden kan.
      maar wat ik mij opkomt:
      bij een vogel zit het denken er niet tussen
      een vogel IS
      en dan is ie alles
      dat is een ander gewaarzijn
      vermoed ik

      groet je en dank!
      stemde tot nadenken ;-)

      Like

Plaats een reactie