Venetië – Brug der zuchten

e
mij meenemen naar ooit.
even stilstaan

voordat ik zink in de zwaarte
van vochtige kerkers
die mijn vel zullen verkillen
doen krimpen in het donker
mij meenemen naar ooit

op de Brug der Zuchten
besef ik mijn levenspad
dat overkoepeld wordt door vleugels
die me vlinderlicht terugbrengen
naar een zonovergoten vrijheid

in mij in mei

.

.

.

©svara
mei 2011

.

________

In Venetië worden steigers bij restauratie jammer genoeg vaak gehuld in fel gekleurde doeken met reclame uitingen. Zo ook bij de Brug der Zuchten.

De brug is een verbinding tussen het Dogepaleis (Palazzo Ducale) en de gevangenis. Vroeger moesten de veroordeelden over deze brug heen lopen alvorens ze in de kerkers werden opgesloten. Via de raampjes van de brug zagen de gevangenen dan voor de laatste keer het daglicht. De naam Brug der zuchten (Ponte dei Sospiri) refereert aan hun zucht op weg naar hun bestemming. In de gevangenis waren ooit Casanova en Galileo Galilei opgesloten.
______________________________________

Boekentip

Parfum van Vrijheid: Michiel Scholtes 1995
ISBN:90 5018 2720

Michiel werd op volle zee gepakt voor smokkel van drugs. Hij bracht zeven jaar door in verschillende Franse gevangenissen waar hij begon met schrijven over zijn weg naar innerlijke vrijheid in gevangenschap.
Enkele citaten…
– “Ik heb momenten van geluk gekend, van onverklaarbare euforie, heel kort. Nog half verpakt in angst, gewikkeld in twijfel. Maar toch is gevangenschap te beleven als een ontdekkingsreis, als een vorm van kunst misschien? “
Na een overplaatsing…
– “Het was rampzalig. Ik kon weer helemaal opnieuw beginnen. Heel het zorgvuldig opgebouwde netwerk van relaties met celgenoten en het hoekje met spulletjes viel in duigen.
Het was zo licht, het maakte niet eens lawaai. het was zo ijl dat niemand het zag vallen. Toen pas begreep ik wat ik eigenlijk had opgeschreven. Het waren afstervende lagen identiteit waarnaast ik ’s ochtends wakker werd.”
In interview Volkskrant in 1995….
– “De ervaring, dat vrijheid, hoe vluchtig ook, tot in de cel te bereiken is zal ik voor altijd blijven omarmen. Ik vind het een fundamentele ervaring. Juist omdat gevangenschap een simpele enkelvoudige toestand is, wordt de les zo duidelijk geleerd en is die ervaring zo sterk. In de buitenwereld, met al zijn prikkels en verleidingen, dien je over een groot onderscheidingsvermogen te beschikken, om zoiets als je eigen autonomie te bewaren. Als je het nog extremer wilt hebben, kun je zeggen dat hij die in de gevangenis de lessen over vrijheid te leren heeft, het gemakkelijker heeft dan in de gewone samenleving.”
_________________________________________________________

.

.

.

.