svara 1978
.
.
soms, nee vaak
vraagt mijn tijd
pas op de plaats
momenten
ongewis hoe lang
om het leven te laten
de pijn te rijpen
in stilstand
plaats te nemen
in die ruimte
waarin ík alleen
schijn te passen
.
© svara / 2010
.
klik voor een vergroting twee keer op de foto
.
.
.
.
Svara 
als isolatie-
cel kent je bovenkamer
gelukkig een bel ;-)
LikeLike
Mooi, ben er even voor gaan zitten :)
LikeLike
Mooi schilderij.
Het zegt me meer dan dat hiernaast uit 73.
Dat kapsel;daar kan ik niet goed tegen;-)
LikeLike
Juist, zou iedereen moeten doen.
Aparte manier van schilderen heb je.
LikeLike
Kijk, nu kan ik je weer volgen ;-)
Mooi!
LikeLike
mooi!
even
vol overgave
in diepe stilte
niemand behalve jezelf
zijn
LikeLike
Het kan niet beter gezegd. Groet!!
LikeLike
@ Marius
altijd, gelukkig wel
@ Jacob
ontvang de tijd die je nodig hebt ;-)
@ Laila
dank je
tja dat kapsel, het klopt voor mij wel bij de sfeer die ik toen wilde overbrengen
nu zou ik lekker zwierend haar schilderen als ik het al zou kunnen
maar dan zou het ook een schilderij zijn met een andere lading
uit deze tijd
@ Antoinette
zo schilder ik niet meer en zou dat ook niet meer zo kunnen vermoed ik
andere tijden
van techniek had ik geen kaas gegeten en nu nog niet hoor
@ Spuit 11
fijn om te horen :-)
@ Mark
en dan ‘als nieuw’ weer verder
@ Athy
dank je!!
groet voor jullie allen en hartelijk dank
svara
LikeLike
@ Joost
@ Beukmans
@ Kittty
dank voor jullie ‘like’
groet ook
LikeLike
het wachten wat eigenlijk geen wachten is
dat zie ik
dat lees ik
mooi
LikeLike
@ hennie
Dank je voor jouw mooie reactie
en fijn ook dat je zo trouw langskomt!
groetjes
LikeLike
In de fysieke ruimte misschien wel, maar toch niet in de geestelijke ruimte (hoop ik)
LikeLike
@Rene
als ik jou goed begrijp is dat zo….
groet en dank voor je bezoekje
LikeLike
Heel sterk, al helemaal samen met het intrigerende schilderij (waarbij ik dan een beetje afvraag hoe groot ik me dit in werkelijkheid moet voorstellen – op zich hier niet belangrijk hoor, gewoon benieuwd)
groetjes,
bert
(die eigenlijk wat meer zou moeten langskomen hier …)
LikeLike
@ dank je ook voor deze reactie Bert
25×30 in olieverf
niet zo groot dus
‘meer langskomen’?
gewoon doen, lekker neuzen, bietje mijmeren over een en ander misschien….
en een reactie achterlaten is natuurlijk helemaal fijn.
hartegroet
LikeLike
niet zo groot, maar wel mooi – ik had niet gedacht dat het in olieverf was, eerder acryl of zelfs waterverf – maar op foto komt dat natuurlijk niet helemaal over …
xje
bert
LikeLike
Pingback: alleen zijn « Verwoede noten
In de zetel van overgave
vol van leegte, niet verhoorde gebeden
de strijd gestreden
een bloedbad vermeden
de toekomst hoort toe aan het verleden
Lenjef
LikeLike
@ Lenjef
dank je voor jouw reactie
LikeLike
Mooi in woord en beeld: hoe je in het schrijnen van de pijn jezelf kunt vinden, mits je de tijd neemt… dankjewel voor de vreugde van herkenning. Het is net of je me een heldere samenvatting gaf van een vreselijk ingewikkeld boek. Dat is poëzie!
LikeLike
@ Olijfje
Welkom hier en dank je.
Jouw reactie maakt me blij.
En…..achter de geraniums zitten klinkt net effe anders toch ;-)
Hartelijke groet
svara
LikeLike