.
.
.
.
.
bezoek aan haar overgangsbed
van liefdevolle gasten
volgens de overlevering
ooit geleefd
ze wenken en
schenken vertrouwen
om schijnbare grenzen te vervagen
waar het aardse vervliegt
het vervliegende aarden kan
in de droom
van hier naar waar
echt waar voor haar
.
.
.
©svara / 2oo9
.
.
.
_____________________________________________________________
.
Met mijn aandacht bij haar
.
.
Hemels verlangen
Trage overgang
Op reis in de eeuwigheid
Haar hemelse klank
.
.
.
.
.
Svara 
echo van haar geeuw
maak voor haar een ruisend le-
ger in de herfstsneeuw
LikeLike
De kringloop
LikeLike
@ dank je Marius
de betekenis van deze haiku moet nog even zinken
de tweede en derde regel begrijp ik nog niet niet helemaal
LikeLike
@Simen
ook dat….
dank je !
LikeLike
@ Kitty
@ Joost
@ Glaswerk
dank voor jullie ‘likes’
LikeLike
Tjaa ….. voor wie erin gelooft
Wel een mooie passende en stemmige herfstfoto, heeft het spiegelen ook een betekenis ?
LikeLike
@ Henk
Dit gaat niet over geloven maar wat werd verteld in de periode vlak voor het sterven
Wanneer er momenten waren dat er kennelijk een andere realiteit zich aandiende en dan vooral in de nachten.
Meer kan ik daar niet over zeggen.
Over spiegelen is veel te zeggen en te filosoferen
Hier vond ik het wel op zijn plek
Welke realiteit is voor wie waar?
Hartelijke groet en dank je voor je reactie
LikeLike
Maar je moet het kunnen zien?
LikeLike
Maar wie kan zeggen dat het niet waar is! Het is een mysterie, zei mijn oude Jezuït en dat moet zo blijven.Hij weet inmiddels meer, want hij is niet meer van deze wereld.
LikeLike
@ Blewbird
@ Athy
Ik kan er niet zoveel over zeggen zoals ik ook al aangaf in mijn reactie aan Henk
Zoals jij Athy zegt: sterven (en het leven), het is een mysterie
Ik was heel dicht bij mijn 93-jarige moeder toen haar tijd was gekomen.
Iedereen ook binnen de naaste familie nam de situatie waar vanuit ieders achtergrond en waarneming maar allen vol respect en verwondering.
Zo waren het ook mijn interpretaties n.a.v. wat zij aan mij vertelde en de manier waarop ze het vertelde wat ze soms ervoer.
En ik ben dankbaar dat ik dit op deze manier heb mogen meemaken bij mijn moeder die haar leven helemaal heel bewust, wakker en helder doorleefde tot de laatste minuut.
Dat maakt je wel wat nederiger wat betreft het denken te weten hoe een en ander precies in elkaar steekt.
Dus kom ik weer uit bij de titel van dit gedicht.
Dank jullie met een hartelijke groet
svara
LikeLike
Heb jarenlang voor mijn zieke vrouw gezorgd. Stond, na jouw gedicht gelezen te hebben, op het punt om je brutaalweg te vragen of jij in vergelijkbare omstandigheden zat, tot ik nu lees dat het met je moeder te maken heeft! Hoe het ook zij, met dat overgangsbed..Onze herinnering houdt onze geliefden hoe dan ook in leven Als gelovige ga ik er zelfs van uit, dat als mensen zich ons niet meer herinneren, er een God is die ons blijft herinneren zoals we op ons best waren. Het is te merken dat ik al oud ben, hé!
LikeLike
@ Joost Tibosch sr
Dank je voor je reactie
Als je moeder van 93 jaar sterft is dat ongetwijfeld anders dan dat je je zieke vrouw jarenlang intensief verzorgd hebt voordat ze stierf. Dat lijkt me een hele levenservaring.
En misschien is het ook bepalend op welke leeftijd iemand afscheid neemt van dit leven op welke manier een en ander daarna voortleeft in de herinnering.
Ik weet niet of je leeftijd er toe doet als je als gelovige spreek over jouw Gods beleving.
Iedereen neemt zijn achtergronden en ervaringen mee.
Voor mij is God een naam die iets dat onbenoembaar is uitdrukt.
Als mens hebben we immers woorden nodig . Een woord dat een bepaalde gevoelswaarde uitdrukt met daaraan gekoppeld een heel persoonlijke beleving en associaties.
Vaak nodig om iets een plekje te kunnen geven.
Dat is niet meer en niet minder dan hoe een ander het beleeft
Zo heeft iedereen wel een ander woord voor iets dan in essentie gelijk is.
En zo zal ieder een andere overtuiging hebben.
En ook hier kom ik zo dan weer bij de titel van dit gedicht uit.
Met een zonnige groet
svara
LikeLike
overgangsbed..
!!!
fraai.
LikeLike
@ dank je Ton
doet goed!
LikeLike
Geef maar gauw een bundel uit Svara!
LikeLike
Wat een prachtig gedicht!
LikeLike
@ Jeemig Annette
daar zou je zomaar van gaan blozen
ik vermoed dat ze daar toch niet helemaal goed genoeg voor zijn….
inmiddels heb ik er zoooooveeeel
misschien moet ik eens serieus gaan selecteren en dan aan iemand voorleggen
doodeng dat wel
LikeLike
@ Joke
Dank je wel.
Fijn om te horen.
LikeLike
@ dank voor jullie ‘likes’
LikeLike
Was geroerd door je gedicht dat ik nu pas lees. Mijn moeder die op 88 jarige leeftijd overleed, liet mij nog eens duidelijk zien dat we blijkbaar een eigenaardige liefde-haatverhouding hebben met de dood. Soms is het de angst voor, en dan weer de verzoening met de overgang naar het onbekende die laat zien dat er een bijna existentiële onzekerheid bestaat over het levenseinde. Ik spreek over “we” omdat me dat min of meer gerust stelt!
Om je eigen definiërende en alles bepalende perceptie van de werkelijkheid kun je niet heen. Je kunt je best doen, maar de tragiek van het leven is dat we vooral daar waar het om onze diepste gevoelens gaat, toch min of meer vreemden voor elkaar blijven. Alhoewel jij met je gedichten toch een heel dappere en geruststellende poging doet om de afstand te overbruggen.
Hartelijke groet.
LikeLike
O ja, ik was nog vergeten om te zeggen dat ik de foto heel erg mooi vind. Ik krijg het gevoel dat de foto een beetje de inhoud van het gedicht weergeeft. Maar dat is mijn perceptie!!!
LikeLike
@ Reinjohn
dank je voor je warme reactie
het gedicht was er eerder dan de foto
jouw gevoel is als een brug :-)
LikeLike