Niemandsland


………………………………………………………………………………………….© !100Woorden

.

.

ik huil de dag is om,
zo vaak is al het slot verzonnen
nog zoekend om de zin
verdwalend in een mistig zicht

soms met snelle flitsen
die me razen naar vragen
om die letters te vinden
goud omlijst en naar mijn zin

niet zwart en niet wit vind ik
slechts schaduwen van fluweel
dat wel, transparant geslepen
ongrijpbaar
echo’s zonder rand

.
©simen
©svara  /21-11-2011

.

.

DANK

Simen
Voor die eerste drie regels die je me weer aanreikte als uitdaging om verder te schrijven.
.
!1ooWoorden
Omdat ik deze
prachtige  foto  hier mag plaatsen.
Toen ik hem op jouw blog zag wist ik meteen dat dit dé foto was die perfect bij dit gedicht  zou passen.
Leuk dat een afbeelding zich dan zonder te zoeken als vanzelf aandient.

.

.

.

.

11 thoughts on “Niemandsland

  1. Uitdeinend, als weerspiegelingen in het water… en Narcissus die maar niet zien noch luisteren wil.

    Dit zinnetje kwam na het lezen van jouw ‘dichterlijk verlangen’, zomaar spontaan bij me op onweerstaanbaar als die deur op een kiertje en het licht dat uit de ramen barst.

    Gelukkig bestaan er anderen dan Narcissus, denk ik dan.
    Wanneer zij langskomen, zullen ze horen en zien hoe ontroerend dit gedicht en schitterend het beeld is.

    Voor elkaar gemaakt lijkt het wel. Heel mooi samen.

    – Dauw –

    Like

  2. @ antoinette
    Zo voelde het toen ik het opschreef en vond het in de foto terug

    @ Dauw
    Dank je!
    Om rode koontjes te krijgen
    En zonder de eerste regels van Simen was het er niet geweest!

    @ Simen
    Je weet dat ik het heerlijk vind en een hele uitdaging om zo samen met anderen iets te creëren en vind jouw eerste zinnen die je aanreikt prettig omdat me dat in een richting stuurt die ik zelf niet kon bedenken.
    Dat er nog vele mogen volgen!
    Drietraps-project …. mooi gevonden

    @ Athy
    Dan dans ik met je mee

    @ Henk
    Die foto heeft iets mysterieus, voor mij en ben dankbaar dat ik hem zag

    @ Assyke
    Leuk dat je er weer eens bent.
    Het mooie is dat iedereen zo zijn eigen interpretatie heeft.
    @
    @
    Goede nacht allemaal in niemandsland en hartelijk dank!
    .
    .

    Like

  3. Er zijn zo van die woordcombinaties die er voor mij direct uitspringen. Het slot “echo’s zonder rand” is er zo een. Het geeft me het beeld van iets dat groter is dan zichzelf, dat oneindig groot is. Ik hou van dat soort paradoxen gevat in beeldspraken die niet direct voor de hand liggen. Een echo verbeelden als iets met een rand is al mooi, maar die rand dan weer weghalen maakt het nog mooier, ongrijpbaar transparant zou ik bijna zeggen ;-)

    Like

Plaats een reactie