.
.
©Dauw
.
.
.
vaderland
zo plots vanochtend zag ik het
en kon er niet omheen, om toen,
ik kwam achter die dijk vandaan
gelopen, nee getreuzeld meer
naar woorden pittig uitgesproken
zoals verwacht opgewacht
in en op die tijd
vlinders, muziek nog in de oren
zou ‘k influisteren na zijn slaap
– wees niet bang, ik hoef niet alleen –
en ach, wat is tijd
het mocht niet zijn
na een zwoele nacht
leek ook in mij het tijdelijke
voor eeuwig stil te staan
naar hemelhoog riep ik nog
maar de nevel nam je
nee, het trok aan je, ongewild
zo plots ik kon er niet omheen
het meer, alles golfde water
aan de overzijde van die dijk
.
©svara
29-11-2011
SCHILDERIJ van DAUW
Tusseninland /Achter de dijk
Hartelijk dank Dauw, dat ik dit prachtige schilderij hier van je mag plaatsen!
Toen ik het zag, wist ik meteen dat ik dit gedicht zou gaan schrijven.
.
.
.
.
.
Svara 
Zo waar!
LikeLike
Van harte Svara
Ik voel zoveel onherroepelijks in jouw gedicht
dat het haast pijn doet.
Mag je gauw in beweging komen
en ginds dansen in het licht!
– Dauw –
LikeLike
@ Allen
ik heb nog een kleine aanpassing gedaan.
LikeLike
@ Anoinette
mooi dat je kennelijk iets herkent
dank je weer
@ Dauw
en dank je voor je wens!
hartelijke groet voor jullie
LikeLike
Prachtig die wens aan het eind van de derde strofe, als aan hem gedaan.
En dan de wending waarna blijkt dat die wens voortleeft ook aan deze zijde.
LikeLike
Reis in de tijd door het leven. Mooi.Groet!!
LikeLike
@ Simen
dank je voor je warme reactie.
LikeLike
@ Athy
ja, ineens ging ik een eindje terug, ik kon er niet omheen :-)
@ Selma
@ Blew
dank voor jullie ‘likes’
LikeLike
Prachtig mooi Svara !
LikeLike
@ Kuifjesimon
dank je
fijn te horen!
hartelijke groet
LikeLike
De toon is ook zo mooi…..
LikeLike
@ Annet
klinkt me als muziek
LikeLike
bijzonder Svara,
en verrassend voor mij
in 1969 stierf mijn vader
in de omgang een bewoner
van een hoge dijk om zijn kern
met piepklein gaatje
voor ieder kind apart
LikeLike
@ marius dank je
dus ook voor jou in dat jaar
was jij nog een jong jong
LikeLike