Retourtje

.

.

even was er die twijfel om hier
te blijven staan met zicht op
die Engelsman met decolleté
het goud op zaterdagavond laat
waar zij zaten tussen flessen vocht
alleen maar mannen
op weg naar een party
een lange trein tjokvol geen
doorkomen aan op het balkon
waar ik mocht zitten

– wat ’n geluk-

op een ronde stalen buis
in een rij hingen zij ook
voor de plee en werden neuzen
geprikkeld onontkoombaar
beslagen ruiten op de grond
loerende blikken veel geklets
maar vooral veel benen wijd
om broeken op te houden

de hoofdstand op scherp
anders dan de ochtend

toen dreadlocks meedeinden
een boek ‘Olande’ losjes in zijn hand
jong voorhoofd dat éénmaal fronste
en zijn onderkaak verstarde
naar rechts omhoog en werd de nek
gerekt om er nog beter
iets in te herkennen
een plaatsnaam misschien
verder bleef het stil
geen seinstoring deze keer

– wat ’n geluk –

ogen van zijn lief gericht op oneindigheid
door voorbijsnellende bruggen heen
haar dromen niet verstoord
af en toe maar gebaarde ze
alles wat ze zag scheen rechttoe en rechtaan
misschien was zij wel meer van het ronde
in het eindeloze draaide ze pirouetjes
en maakte vele snorren met haar haar

mijn hoofdstand weer op nul
nergens meer gevaar

.

©svara
11-12-2012

.

.

.

.