.
.
© Pieter D. Torensma/ nieuw leven in mijn tuin
.
.
zij die niks had
ook niets meer hoefde
van dat alles
alleen
met haar verlangen
naar steeds meer van minder
puur
ging ze haar geliefde achterna
vaarwateren op zijn schip
van west naar oost
waar ze aan veelheid
aan franjes durfde te sterven
het leven trouw
toen haar lente
een nieuwe cyclus begon
.
© svara
2009/2012
.
.
.
.
.
.
.
Svara 
Toevallig; zowel bij jou als bij Paul en bij mij zie je dezelfde kleuren.
“maar steeds meer van minder”een fraaie zin.
LikeLike
sterke zinnen, die, hoewel één geheel, ook zelfstandig kunnen bestaan.Knap. Groet!!
LikeLike
Dank jullie met groet
.
@ Laila
ja, ik zag het ook!
een zin zoals het was.
.
@ Athy
wanneer degene bestaat over wie je schrijft schrijft het zich vanzelf omdat het ‘klopt’.
.
LikeLike
otovo vindt dit best moeilijk
maar ja, hij heeft dan ook bebophaar
maar aan zijn water voelt hij dat regels als
‘aan franjes durfde te sterven’
aan dichtkunst ontstolen zijn
LikeLike
‘ottovo’ met twee tees natuurlijk
LikeLike
@ ottovo
dank je
ik kan me niet voorstellen dat je het moeilijk vindt onder dat bibobhaar.
masker van franje? :-)
LikeLike
Hi Svara, ben weer terug en wilde je even groeten…
LikeLike
Mooi, eenvoudig en transparant
LikeLike
Dries haalt me de woorden uit de mond
HGr,
Simen Vrederat-Zonderkop
LikeLike
Heel mooi!
LikeLike
@ Theo
een groetje terug en weer veel blogplezier
LikeLike
@ Dries Vermaten
@ Simen
zoals zij is
en ja zonder kop kan veelheid het makkelijk overnemen van eenvoud en ‘transparantie’ :-)
LikeLike
@ mennoG
fijn om te horen
dank je weer!
LikeLike
Raadselachtig, je antwoord, svara. Of misschien is dat een staaltje van poëzie dat ottovo niet kan volgen?
LikeLike
@Ottovo
ik vermoedde dat jij die onder ‘het masker/franje/alias’ van bibobhaar woont het wel begreep.
Vandaar…. :-)
LikeLike