.
.
.
jouw onvergetelijke geur
proefde ik op mijn tong
voelde ruimte in mijn hart
in dat piepkleine
nog onvoltooide
viel ik tijdloos samen
waardigheid en respect
nestelden zich door jouw
majestueuze schoonheid
die op grenzen bloeit
in liefde voor het licht
het spel van opengaan
liet me lustig flierefluiten
aan de rand van het bos en
toen jij de nacht verlichtte
wist ik mij beschermd
.
©svara
06/2010
Advertenties
Hoe groot het piepklein ooit ook wordt, gelukkig is het nooit voltooid. Dat is het spel van opengaan.
@ simen
mooie reactie
dank je!
ooit las ik : wees als een bloem, die weet wanneer open te gaan en wanneer te sluiten :-)
Prachtig eerbetoon aan een nuttige en vooral mooie struik.
@ antoinette
zo voelde dat ook
een liefdesverklaring
@ hennie
klopt
dat gebeurd vanzelf als je je verdiept in fenomenologie :-)
http://www.artes-sophiae.com/opleiding/fenomenologie
interessante site, svara
toevallig ken ik het gebied daar een beetje sinds ik in arnhem woon en regelmatig in nijmegen en omstreken wandel,
ik ben anders gaan kijken en zien na mijn eerste schrijfcursus
lang geleden
de laatst jaren was mijn kijken en zien meer naar binnen gekeerd
maar ik voel dat dat weer veranderen gaat:))
gr hennie
=interessante site,=
ja een fijn team
mooie workshops en trainingen
ik meende het al waar te nemen
niks fijner dan dat veranderingen goed voelen
alles neem zo zijn tijd…:-)
hartelijke groet
@Nanda
@ Dianne
dank ook
@ dank je Blew!