.
.
©iris
.
.
vanuit dezelfde bron
nabij de Maas
sprongen we ooit in de tijd
en werden in bochten gewrongen
soms
zwom ik als een vis
naar mijn midden
als ik rotsen vermoedde
en mezelf niet wilde raken
of mee laten zuigen
in zompige aardse oevers
wanneer afgronden werden gegraven
dieper en dieper in ons bestaan
hoe klein en gebogen ook
door overgave aan de tijd
werd jij groter
ruimer zoals de rivier
zacht en glashelder
door broosheid gesterkt stroomde je
mee op rimpelingen terug naar de bron
in jouw verlangen naar die open zee
we wisten ons weer één
.
©svara
06-06-2012
Uit de bundel
De Maas stroomt uit in een zee van woorden.
Uitgegeven door Poëzie Podium Oss in 2012
.
.
Svara 
Heb mij weer helemaal bij gelezen, terug van weggeweest. Ik vind het zo boeiend om steeds weer te lezen hoe één jij bent met wat je beleeft, zintuigelijk en belevend ten opzichte van je taal.Heel mooi, Svara. Groet!!
LikeLike
@Athy
dank je wel
één worden
opgaan in
daar herken ik me wel in
maar zo heeft elk voordeel ook zijn nadeel :-)
groet ook weer
LikeLike
Moeder… het woord zegt mij niet echt iets leuks.
Hebt altijd gedacht aan moe, moeier, moeder.
Ik noemde mijn lieve moeder dan ook ook bij het woord uit mijn moedertaal. Een veel lieflijker klank.
En nog steeds vind ik moeder een zwaar, overvleugelend, bedreigend woord.
Ik zeg het maar, want er zijn misschien meer mensen als ik die jouw gedicht lezen die een heel andere betekenis aan geaccepteerde woorden hechten, en jouw gedicht dan anders ervaren.
Feitelijk vind ik moeder een rotwoord omdat ik een stiefmoeder gehad heb.
Moeder.. brrr… bah.
LikeLike
@Selma
Wat een diepe pijn is voelbaar in jouw reactie
Dat gun je niemand
De negativiteit die deze ervaring kennelijk met zich meedraagt en die hier nu in relatie wordt gebracht met dit gedicht laat ik dan ook graag voor wat het is en bij jou met de wens dat er bij het woord moeder voor jou ooit een andere energie vrijkomt.
Een titel is nooit makkelijk. Maar hoe meer ik er over denk nu hoe beter hij voor mij op dit moment past.
Ik zou wel benieuwd zijn welke titel jij aan dit gedicht mee zou geven op het moment dat je het met een andere afstand zou kunnen lezen.
Ik zag dat Simen ook nog een reactie voor je achterliet
Met hartelijke groet
LikeLike
Dag svara, kom even langs over moeder modder wil ik niets delen!
LikeLike
@ Sppuit11
ik zag het
leuk
en dat hoeft ook niet
een keertje in de sauna in de modder badderen kan wonderen doen :-)
hartelijke groet ook
LikeLike
@selma
Geaccepteerde woorden bestaan niet. Net zo min als geaccepteerde moeders, of geaccepteerde kinderen.
LikeLike
@ Simen
mooi gezegd
dank je
een hartelijke groet ook voor jou
LikeLike
svara,
ben het eens met athy, hoe één je hier bent met alles…, altijd en overal… fraai gedaan! een genot om te lezen, dank je wel!
gr enrico
LikeLike
@Enrico
fijn dat het ook zo overkomt
om de juiste toon om de juiste woorden te vinden is ook een groei
ik las ooit
‘wat echt is gaat vanzelf’
dat is volgens mij het enige houvast in woelige wateren
groet ook
LikeLike
Prachtig, voelt zo goed, dit de lezen.
LikeLike
@ Antoinette
Dank je
Ja…. de Maas die zo door onze beider geboortegrond stroomt
Ik schreef het voor vanavond dan draag ik het voor in Oss in de galerie K26
Het thema is: “De Maas stroomt uit in een zee van woorden’
En dan mag je raden wat de achternaam van mijn moeder is :-)
Wel met ae maar toch….
LikeLike
ja heel mooi
ik lees de groei
en dan weer terug
een soort cirkel, het leven
LikeLike
@ Hennie
Dank je
Je hebt het gelezen zoals ik het bedoelde
Goed om te horen want het is nog maar net vers van de pers en ik schreef het op de valreep voor vanavond
Bij Antoinette hierboven schreef ik er iets meer over
LikeLike
wat een mooi thema
succes bij het voordragen
gr
LikeLike
dank je Hennie
in …. (?) minuten kan ik er wel een paar laten klinken
doe dat steeds vaker
erg leuk
LikeLike
klopt
hoe je een zaal in de ban kunt houden met je woorden, je stem
LikeLike
Wat leuk om wat meer over de beweegredenen van het gedicht te lezen, lees het vandaag ook anders, hoe ging het?
LikeLike
@Spuit11
is vanavond
LikeLike
je één weten, daar gaat het om.
LikeLike
@Ton
ja!
die laatste zin bevat ook nog een doordenkertje
benieuwd of je hem zag :-)
hartelijke groet ook
LikeLike
Hallo Svara, al weer veel te lang niet wezen lezen bij je. Onterecht blijkt nu maar weer. Prachtig gedicht met vele lagen.
”Sprongen we ooit in de tijd
en werden in bochten gewrongen”
Zo wil je ze schrijven ;-)
LikeLike
@ Wouter
Mooi dat je die zinnen eruit neemt
Het leuke is dat ik er zelf telkens ook weer andere lagen in ontdek
Dank je en graag tot weer….
LikeLike
Moederrol
moeder
bron
van het menselijk leven
waar niemand om vroeg
maar dat je in jou droeg
jouw naam
wordt zelden
aan je eigen kinderen gegeven
Een prachtig gedicht vol adoratie voor jouw moeder.
‘we wisten ons weer één’ wil dit zeggen dat het ooit anders was?
Ik ben er zeker van dat jouw voordracht eindigde met een daverend applaus!
Lenjef
LikeLike
@ lenjef
Het was een heel fijne sfeer. Ik kon 4 gedichten laten klinken.
Het was een mooi en goedgevuld programma met veel dichters.
Er kwamen de prachtigste gedichten voorbij.
Van één dichter was een gedicht op cellomuziek gezet. Speciaal gecomponeerd.
Er was een jongemannenband die ook een gedicht van iemand op eigen muziek had gezet en dat werd ook gezongen.
Beiden prachtig!!
Kortom…
Voor iedereen klonk een hartelijk applaus.
Ik kreeg na afloop enthousiaste en warme reacties die me door de regen naar huis fladderden:-)
Hennie verwoord wat mijn reactie zou kunnen zijn op jouw vraag (om 10:08)
Dank je
LikeLike
prachtig, na zo’n avond kun je alle regen en storm weer aan
LikeLike
:-)
LikeLike
@ alle ‘LIKES’ heel hartelijk dank ook!!
LikeLike