.
.
.
wij scheelden meer
dan donker en blond
in die tijd van Puch
en opgestoken haar
jij toupeerde
ik ging sluik
jij in het wit
ik veel later in het zwart
jij ging eerder heen alleen
jouw groene blouse
vierkante blokjes klein
fijn omlijnd door fel oranje
zijde met een vaste sjaal
ik keek nog of ik hem zag
van de week
-zo’n halve eeuw later-
in de grote stad
en vond zo maar
mijn trommeltje
zwart en goud
met vlinders zo zoet
om het verleidelijke
tijdelijk te laten
jij van het aardse groen
ik van het hemelse blauw
kriebelden elkaar vaak
als kind
naar honderd tellen later
.
©svara
27-06-2012
.
.
.
Nu je dit schrijft, weet ik het weer:
in Ot en Sien (die bij regen graag in een grote ton schuilden,
stond een verhaal over twee vlinders, eentje donker, de ander licht. De witte ging schuilen toen het regende, en de andere wilde juist hoger gaan vliegen, daar liep het meen ik niet goed mee af. Ik herinner het me in elk geval als een droevig verhaal…
LikeLike
@ Selma
grappig hoe je zo bij Ot en Sien terecht komt
en ik moet nu n.a.v. jouw reactie denken aan….
die hoog vliegt kan diep vallen…
LikeLike
Maar die heeft tenminste hoog gevlogen…
Velen gebruiken hun vleugels nooit…
LikeLike
ongebruikte vleugels
jammer….. vind ik ook
maar hoe het voor een ander is weet ik niet :-)
LikeLike
En na die honderd tellen met de handen voor de ogen, riep je heel hard “Ik kom!”, je haalde de handen van de ogen en gespannen spiedde je dan rond. Als oude man speel ik dat spelletje nog wel eens stiekem (niet doorvertellen!) ..en nog even verrast spied ik dan rond!
LikeLike
@Joost
bij mij is het veilig maar kan niet instaan voor al die anderen die dit lezen :-)
LikeLike
Dat waren nog eens tijden van Puch en opgestoken haar…
Mooi hoor, zet aan tot mijmeren zoals blijkt ;)
LikeLike
@FT
hoor ik graag
LikeLike
herinneringen
wie niet weg is, is gezien
mooie slotregel
gr
LikeLike
@ Hennie
leuk jouw tweede regel i.r.t.
dus nog dicht bij huis :-)
LikeLike
Hasj Puch, zo noemden wij die brommers vroeger.
Het doosje is me te zoet, maar het gedicht is fraai.
LikeLike
@100 woorden
dank je
liever een Puch toen, dan een Floret
en natuurlijk ging het om wie er op zat
gelukkig zonder hasj
ieder kind zijn eigen vastentrommeltje.
ik, lakschoentjes, 2 staartjes met strikken, plooirokje en voortanden eruit vond het een prachttrommeltje
LikeLike
Zo had ik een chinees wierookpotje, artistiekelingen en vetkuiven, pleiners en dijkers, Sartre, existentialisme, bordeelsluipers, “Route 66”, “It’s all over now, baby blue”, komt allemaal in me op na jou gelezen te hebben!
LikeLike
@Fenny
Leuk wat het bij iedereen oproept.
Hoe ouder je wordt hoe meer waarde het tijdsbeeld krijgt vind ik
Nu kan ik grinniken om die vetkuiven en Floret met pluim….
LikeLike
zoete herinneringen, net zo als pettycoat en bb-sjaal
LikeLike
Was dat jouw vastentrommeltje? :-)
LikeLike
@ iris
hetzelfde ja :-)
LikeLike
en o ja, mooi gedicht ook. Eigenlijk kende ik haar niet echt…
LikeLike
@iris
nu dan weer een beetje meer
liefs
LikeLike
Herinneringen, mooi verpakt in doosjes en woorden
LikeLike
@Ingrid
Dank je!
LikeLike