.
©Henryk Waniek
.
het is groter
dan het krachtveld van volle maan
veel groter ook dan gedachten
het in hokjes kunnen duiden
‘iets’
dat me meenam naar een kruispunt
waar ik terugkeek naar alle kanten
het hoofd gebogen
om de weg niet te hoeven zien
die vol verlangen was gezaaid
het is groter
veel groter dan mijzelf
een naam dragen
zou het ijle te zwaar zijn
‘iets’
dat alles wat ooit is geplant
op enig moment laat bloeien
onvermijdelijk is zijn oogst
.
©svara
31-08-2012
.
.
Svara 
Wauw, wat is die afbeelding mooi en nu zo passend bij het gedicht, terwijl je dat los van elkaar nooit zo gedacht zou hebben. Dat is jouw kunst, om dat wat bij elkaar te brengen…..
Groetjes en liefs van mij, Christel
LikeLike
@Christel
Wat leuk dat je hier een eerste reactie achterliet!! Dank je.
Lieve groet en tot gauw weer.
LikeLike
prachtige afbeelding, svara
zaaien, bloeien, oogsten
en dan het verval
je tags helpen mij bij het lezen en duiden
gr hennie
LikeLike
@ Hennie
en dat wordt nooit eentonig :-)
een heel gebeuren telkens weer
groet ook
LikeLike
Iets
gedachten zijn het zaadje van wat vroeg of laat
als daad
ontstaat
een reële droom in elke lengte- en breedtegraad
Een prachtig beeld en een betoverend mooi gedicht, Svara.
Lenjef
LikeLike
@Lenjef
dank je voor deze mooie aanvulling van jou.
groet je
LikeLike
Een tikkie eentonigheid.
LikeLike
@galmiers
Kun je zeggen wat je eentonig vindt?
LikeLike
Jazeker.
Je was zo lekker spannend op dreef, de bloeitijd zo onzeker en dan tag je het zaakje vast met ‘cyclisch’ en ‘seizoenen’ en valt alles weer eentonig op zijn plaats.
LikeLike
@ Galmiers
Oke dank je
Duidelijk en ik stel je tips op prijs
In het verleden heb ik tags op advies al eens afgeschaft.
Mijn overweging is om de inhoud iets toegankelijker te maken.
Maar ook blijkt dat meer mensen het blog vinden
Zo heb ik bijv. Venetië in tags staan en nagenoeg elke dag bezoeken mensen (via google) die blogs. En dat loopt behoorlijk op.
Zelden kijk ik naar tags en dan pas op het moment dat ik het niet begrijp en naar een aanwijzing zoek.
Het is in gedachten te houden om er weer bewuster mee om te gaan.
Ik zal nu al iets weghalen.
LikeLike
Zo helemaal zonder seizoenen wordt het bij nader inzien toch wel wat alledaags.
LikeLike
Hm
Gebukt onder een macht van buiten ?
En tja je weet het, die tags dat is natuurlijk nog steeds niks.
Tja ik weet natuurlijk niet wat die bezoeken precies opleveren.
LikeLike
@Simen
= gebukt onder een macht van buiten?=
Nee hoor, er bestaat geen macht buiten mij
Zo binnen zo buiten
Voor mij is alles met elkaar verbonden en voortdurend in beweging ook al zijn het processen die niet direct zichtbaar zijn
Niets staat op zichzelf :-)
In al die dynamieken heeft het ego het niet altijd voor het zeggen.
Ook al zou de ‘macht van het denken’ graag veel willen sturen naar de individuele egowens.
We zijn allemaal een radertje in een machinerie dat wij ons leven noemen
‘iets’ = veel groter ook dan gedachten het in hokjes kunnen duiden =
LikeLike
Hoe het met jou is weet ik niet. Ik ga uit van het gedicht waarin een macht buiten het poetisch ik wordt beschreven.
Die hem/haar meenam en het hoofd deed buigen en waarvan hij:zij de weg en het verlangen niet mag zien en waar de oogst hem/haar overkomt. Een soort geloofsbelijdenis.
Ook in je toelichting lees ik dat ons leven zich afspeelt in een machinerie en dat we er zelf geen invloed in hebben.
Ik kan niet anders concluderen dan dat er staat wat er staat.
LikeLike
@Simen
Misschien is alles wat ik hier nu nog over schrijf te veel en zou tot meer misverstand kunnen leiden. Toch wil ik over een paar dingen nog iets opmerken.
Uit jouw reactie meen ik op te kunnen maken dat je het niet begrijpt. Tenminste niet zoals ik het bedoel.
Zo staat er ook nergens dat ‘een macht van buiten’ het hoofd laat buigen. Waar staat dat de ik-figuur iets niet mag zien?
En het is jouw interpretatie dat wanneer iets groter is dan jezelf, het dan vanzelfsprekend iets buiten je is. Maar is dat zo?
Is het duidelijker als ik zeg dat ik met ‘mijzelf’ en ‘ik’ het ego bedoel?
Een soort geloofsbelijdenis…..? grapjas.
Vooruit dan….ja ik geloof dat we maar tot op zekere hoogte invloed hebben.
Of ben jij misschien…..
Als je onbewust bent overkomt je de oogst. Als je bewust bent van wat je gezaaid hebt kan het wel eens nuttig zijn je hoofd te buigen met welke reden dan ook.
Met een hartegroet
svara
LikeLike
Ik ben slechts de lezer die een gedicht leest. Er rust op mij geen plicht iets te begrijpen.
Ik ben alleen verplicht een autonome tekst goed te lezen. Het begrip dat daarna
ontstaat of liever mijn interpretatie is geheel voor jouw verantwoordelijkheid.
Als je schrijft: Ik loop op straat dan kun je niet van een lezer verwachten dat hij dan
denkt: Oh ik zie hem/haar op een kerktoren staan. Dan kun je niet zeggen, maar je weet toch wel
van mij omdat je me kent, of omdat je mijn werk kent dat ik graag op kerktorens sta en dan vaak terug
denk aan de straat waar ik vroeger woonde. Je kan dan niet zeggen : je hebt me niet begrepen,
zelfs al zou dat in het beschreven geval misschien voor jou persoonlijk waar zijn.
Het gedicht (een gedicht is autonoom) gaat daarom over een macht van buiten.
Het onderwerp wordt benoemd met de woorden
(achtereenvolgens): het, iets .
Het en iets worden vervolgens tegenover het ik geplaats omdat “het” groter is dan mezelf en omdat “iets”
me meenam en omdat “iets” het onderwerp is die alles laat bloeien.
Dat het ik het hoofd buigt om de weg niet te hoeven zien wijst op een verplichting van buitenaf omdat
niet hoeven onvermijdelijk impliceert dat er iets wordt opgelegd want anders zou er niks zijn om niet te hoeven.
Omdat er tenslotte sprake is van “ zijn” oogst is het ook het “iets” de eigenaar van de oogst. Wat geheel in
overeenstemming is met het feit dat het ook dat “iets” was die de bloei veroorzaakte.
Als dat niet is wat jij bedoelt dan moet jij het anders schrijven. Dat je dat niet hebt gedaan geld als een extra
aanwijzing dat ik wel kan lezen. Wat zou er immers in dat geval tegen zijn om te schrijven:
“Iets in mij is groter” en “onvermijdelijk is mijn oogst”.
Dat het niet over een macht hoeft te gaan is evident. Voor hetzelfde geld interpreteer ik kracht. Want dat liet je aan mijn verbeelding over.
Geheel de uwe,
Simen Vrederat
LikeLike
Oh ja, vergat ik nog. Wat is er trouwens tegen een macht van buiten te erkennen? Natuurlijk wordt mijn hoofd ook doorlopend door externe krachten naar beneden gedrukt. Ik noem dat zin- en machteloosheid. Het enige dat ik steeds kan proberen om die benedenwaartse kracht een beetje te sturen in de hoop dat mijn neus op de feiten komt gedrukt.
LikeLike
@ Simen
Je hebt de tijd en moeite genomen zie ik.
Dank hiervoor
Nogmaals: wat misschien ietwat ‘verwarrend’ is, is het woord ‘mijzelf’ .Daar had ik wellicht beter een ander woord voor kunnen kiezen. Dat ik daar het ego mee bedoel legde ik reeds eerder uit.
Ik had ook kunnen kiezen voor ‘iets in mij….’ zoals je suggereert.
Dat heb ik niet gedaan en de vraag blijft of jij het dan anders gelezen zou hebben.
Heb je al geprobeerd om het voelend te lezen zonder je bijv. te focussen op onderwerp en gezegde? Zou het voor jou ook mogen dat je er wat over mijmert/filosofeert wat er bedoeld kan zijn of gewoon wat het met jou doet?
Dan ontdek je misschien ook dat het onderwerp niet alleen maar ‘het’ of ‘iets’ is. Of gewoon dat jij niet begrijpt waar het over gaat.
In de laatste regel staat het woord ‘zijn’ precies op de juiste plek.
Daar gaat het niet meer over de persoon ‘mij’ . Ik zou dat hooguit veranderen in het woord ‘de’.
Wat ik er tot slot nog over wil zeggen hier, is dat ik me in deze op geen enkele manier verantwoordelijk voel voor jouw interpretatie.
Ik heb hier wel iets gezaaid en onvermijdelijk is de oogst in zijn complexiteit.
LikeLike
De tekst wekt het gevoel. Je draait opnieuw de rollen om.
Hiermee sluit ik de cirkel als je het goed vind.
.
LikeLike