©Jeroen Henneman ‘Vouwen III’ /2000/ www.jeroenhenneman.nl
.
het kon niet anders dan alleen
toen tijd in hem vertraagde
het donker zijn gemoed verstilde
in de wacht onderhuids
kan het weer gaan tintelen
nu de wind winterbuien
gaat verwaaien naar prilheid
grondtoon van geluk
onrust van geplant zaad
dat wil wortelen en kriebelen
kruinen als nieuw laten jubelen
.
©svara
05-02-2013
.
.
Prachtig en hoopvol, Svara.
LikeLike
@ Marion
Als er geen hoop meer zou zijn ….
Dank je voor je reactie
LikeLike
dat is mijn favoriete toon Svara. Prachtig gedicht!
LikeLike
@ Mark
Dat is mooi!
Blijkt soms een heel kunst hem te vinden :-)
Dank je!
LikeLike
een lied van hoop, dat geeft moed in deze tijd.
LikeLike
@ Athy
Nog even en dan verschijnt die waas van groen…
LikeLike
Van die dingen waar je de hele dag overheen zit te gillen en die dan ‘s-avonds of in het weekend toeslaan en je op je plaats zetten. En nu maar afwachten wat er opbloeit.
LikeLike
@ Blew
Ik vermoed dat je vele mooie zaadjes plant dus….. :-)
Tis een prachtige tijd nu met de lente in ’t verschiet.
LikeLike