.
Wanneer die nachtelijke ruimte
langzaam uit me wegebt is de
smalte van een gedachtegang als
een donkere schacht zonder lift.
Rechtlijnig meegezogen in de val
stuiter ik en sputter zwakjes tegen.
Even nog is er zicht op het hoofdgeklets
dat zich ongevraagd overal doorheen
wurmt gretig op weg naar een fuik.
Onbevangenheid van het kind
bevangt me met zijn schaterlach
wanneer hij vol vertrouwen springt,
tuimelt, buitelt en opveert na elke val.
In zijn hoofd nog vrij weet hij mij
opnieuw te liften naar ongedwongen
lichtheid in de dag lang voordat school
ons op indringende toon roept – met een
bijtende wind mee – tot een andere orde.
.
©svara
25-03-2013
.
.
Advertenties
mooi
@Antoinette
dank je
mooi en ik herinner het me nog goed
@Fenny
Ik hoop de onbevangenheid :-)
grootworden, tegen de oostenwind in…
@Ingrid
Dat is hem wel toevertrouwd
en de wereld hield op bovenaan de Onsgenoegenweg. Mooi weer!
@Blew
Leuk woord, ‘Onsgenoegenweg’.
Dank je
Bestaat echt, verlengde van de Haffelderweg.
@Ronald
Welkom hier en dank voor je ‘like’
Mooi, Svara
@Dianne
dank je
Ik zou later ook wel kind willen worden.
@ Simen
Dat klinkt als een muurbloem
Onbevangen spelen is van alle tijden
Een schaterlach als een ‘kaatsbal’ die doorheen het zwartgeverfde venster stuitert om rinkelend de zon binnen te laten in een hoofd gevuld met nachtgedachten…
Ontroerend Svara.
@Awel Dauw
wat kunt ge het toch weer mooi zeggen… ;-)
dank u
@’likes
Dank allemaal! Altijd fijn.