@Svara: weer mooi met bijpassend beeldverhaal.
Het s merkwaardig hoe je af en toe – op een andere manier(?) – met hetzelfde bezig bent als ik. (denk ik!?)
Op het moment zit ik in Mae Sai in Thailand, aan de grens met Birma. Morgen proberen mijn vrouw en ik Birma van deze kant in te komen. Tot nu toe was dit deel (Shan State) van Birma ‘’off limits en het is niet zeker dat ze ons er morgen in laten. Als het lukt zijn we een tijdje van het radar af.
Hoewel reisverslagen boeiend kunnen zijn denk ik dat je jezelf gelukkig mag prijzen dat jij er van kan genieten alsof je er zelf bent geweest. Voor mij geldt dat niet. Waarschijnlijk heb ik te weinig fantasie en/of ben ik meer een “Hands on guy”.
Daarbij komt dat ik nooit kan voorspellen wat mij een spirituele ervaring zal opleveren. In het totaal in mijn hele leven – in de niet interpersoonlijke sfeer – is dat misschien een vijftal keer voorgekomen op drastisch van elkaar verschillende plekken, variërend van een tempel tot een stadsdeel, klooster of een onverwacht stukje natuur.
In alle gevallen geldt dat “onverwacht” blijkbaar een noodzaak is.
Hoe ons vervoer er morgen uit gaat zien zal nog moeten blijken : -)
Het gebied waar we doorheen moeten ziet er niet zo heel anders uit dan op deze foto’s van Albanie.
Reisverhalen komen via onze dochter en schoonzoon maar het is natuurlijk nooit hetzelfde dan wanneer je het zelf meemaakt.
Als jullie het net zo goed krijgen als kennissen van ons in het najaar dan komt het helemaal goed!
Niets verwachten om het onverwachte ruimte te geven :-)
Heerlijk, geniet ervan!
@Svara: De reden dat we zo gek zijn op Birma was de hoofdreden dat ik op je vorige blog reageerde. Alleen raakte ik de weg kwijt en werd het uiteindelijk een ‘off topic’ reactie sorry!
Eigenlijk had ik het willen hebben over de onvoorstelbare draagkracht van dat volk die we nu voor de derde keer bezoeken. In 2000 zijn we er in twee maanden van Yangon naar het noorden doorheen gefietst (Ong. 1500 km) en in 2011 hebben we het noordwesten en het zuiden met lokale bussen en boten bezocht. Mijn avatar is van het deel naar het noordwesten ongeveer een week voor een van mijn voornoemde ‘peak ervaringen’. Ik ben bang dat nu de grenzen open (lijken te) gaan het net als in Tibet, wel eens snel ‘gedaan’ kan zijn. Dat zou jammer zijn want ik hou werkelijk van dat volk, maar tegen het westerse economische imperialisme schijnt weinig kruit opgewassen te zijn. Als je je dochter en schoonzoon kunt motiveren dan is een bezoek aan Birma (zo heten ze liever dan Myanmar) denk ik een laatste mogelijkheid om op bepaalde plekken een soort Thailand 100 jaar geleden te kunnen zien en beleven.
Jammer dat ik niet met je vrienden van te voren heb kunnen overleggen. We kennen niemand die op de bonnefooi in ‘Shan state’ heeft gereisd en we zijn bang dat we gedwongen zullen worden deels een gids mee te nemen. Iets wat we ten koste van alles willen voorkomen. Trouwens, we kennen überhaupt helemaal niemand die daar heeft gereisd en als het kan proberen we altijd van te voren info te krijgen die niet in reisboeken te vinden is.
Geweldig dat je dochter en schoonzoon hun verhalen en avonturen aan jou (jullie) kwijt kunnen. Ik weet uit ervaring dat dit vaak moeilijk is, omdat mensen die geen vergelijkbare ervaringen hebben zich er lang niet altijd wat bij kunnen voorstellen. Dus als jij actief en intens kunt luisteren is het alsof ze hun reizen nogmaals beleven. Soms is het zelfs beter : -)))
En dat (luisteren naar verhalen en avonturen) is een groot cadeau!
en:
Niets verwachten om het onverwachte ruimte te geven.
Svara 
De albanenmachine !!
LikeLike
:-)
LikeLike
Prachtige foto’s om je verhaal te onderstrepen. Mooi gevonden, Svara.
LikeLike
@Marion
dank je
er zit er nog een in het vat
LikeLike
@Svara: weer mooi met bijpassend beeldverhaal.
Het s merkwaardig hoe je af en toe – op een andere manier(?) – met hetzelfde bezig bent als ik. (denk ik!?)
Op het moment zit ik in Mae Sai in Thailand, aan de grens met Birma. Morgen proberen mijn vrouw en ik Birma van deze kant in te komen. Tot nu toe was dit deel (Shan State) van Birma ‘’off limits en het is niet zeker dat ze ons er morgen in laten. Als het lukt zijn we een tijdje van het radar af.
Hoewel reisverslagen boeiend kunnen zijn denk ik dat je jezelf gelukkig mag prijzen dat jij er van kan genieten alsof je er zelf bent geweest. Voor mij geldt dat niet. Waarschijnlijk heb ik te weinig fantasie en/of ben ik meer een “Hands on guy”.
Daarbij komt dat ik nooit kan voorspellen wat mij een spirituele ervaring zal opleveren. In het totaal in mijn hele leven – in de niet interpersoonlijke sfeer – is dat misschien een vijftal keer voorgekomen op drastisch van elkaar verschillende plekken, variërend van een tempel tot een stadsdeel, klooster of een onverwacht stukje natuur.
In alle gevallen geldt dat “onverwacht” blijkbaar een noodzaak is.
Hoe ons vervoer er morgen uit gaat zien zal nog moeten blijken : -)
Het gebied waar we doorheen moeten ziet er niet zo heel anders uit dan op deze foto’s van Albanie.
LikeLike
@Jack
Wellicht dezelfde gerichtheid :-)
Reisverhalen komen via onze dochter en schoonzoon maar het is natuurlijk nooit hetzelfde dan wanneer je het zelf meemaakt.
Als jullie het net zo goed krijgen als kennissen van ons in het najaar dan komt het helemaal goed!
Niets verwachten om het onverwachte ruimte te geven :-)
Heerlijk, geniet ervan!
LikeLike
@Svara: De reden dat we zo gek zijn op Birma was de hoofdreden dat ik op je vorige blog reageerde. Alleen raakte ik de weg kwijt en werd het uiteindelijk een ‘off topic’ reactie sorry!
Eigenlijk had ik het willen hebben over de onvoorstelbare draagkracht van dat volk die we nu voor de derde keer bezoeken. In 2000 zijn we er in twee maanden van Yangon naar het noorden doorheen gefietst (Ong. 1500 km) en in 2011 hebben we het noordwesten en het zuiden met lokale bussen en boten bezocht. Mijn avatar is van het deel naar het noordwesten ongeveer een week voor een van mijn voornoemde ‘peak ervaringen’. Ik ben bang dat nu de grenzen open (lijken te) gaan het net als in Tibet, wel eens snel ‘gedaan’ kan zijn. Dat zou jammer zijn want ik hou werkelijk van dat volk, maar tegen het westerse economische imperialisme schijnt weinig kruit opgewassen te zijn. Als je je dochter en schoonzoon kunt motiveren dan is een bezoek aan Birma (zo heten ze liever dan Myanmar) denk ik een laatste mogelijkheid om op bepaalde plekken een soort Thailand 100 jaar geleden te kunnen zien en beleven.
Jammer dat ik niet met je vrienden van te voren heb kunnen overleggen. We kennen niemand die op de bonnefooi in ‘Shan state’ heeft gereisd en we zijn bang dat we gedwongen zullen worden deels een gids mee te nemen. Iets wat we ten koste van alles willen voorkomen. Trouwens, we kennen überhaupt helemaal niemand die daar heeft gereisd en als het kan proberen we altijd van te voren info te krijgen die niet in reisboeken te vinden is.
Geweldig dat je dochter en schoonzoon hun verhalen en avonturen aan jou (jullie) kwijt kunnen. Ik weet uit ervaring dat dit vaak moeilijk is, omdat mensen die geen vergelijkbare ervaringen hebben zich er lang niet altijd wat bij kunnen voorstellen. Dus als jij actief en intens kunt luisteren is het alsof ze hun reizen nogmaals beleven. Soms is het zelfs beter : -)))
En dat (luisteren naar verhalen en avonturen) is een groot cadeau!
en:
Niets verwachten om het onverwachte ruimte te geven.
Daar zeg je zo wat. Hoe doe je dat.
LikeLike
@Jack
Ik ben zo vrij geweest je even te mailen met wat tips over Birma.
En over ‘niets verwachten om het onverwachte ruimte te geven….
Ik kan geen gebruiksaanwijzing vinden :-)
Hartelijke groet
LikeLike
Heel knap gespeeld met de taal Svara, :-)
De paardjes zullen het zwaar hebben, net zoals de mensen…
LikeLike
@Truus
dank je voor je reactie
als je er echt bij stil staat….
LikeLike