.
op ruimteschip aarde
fragiel en flinterdun verpakt
worden levenslijnen
in mijn sterrenstof verdiept
schenken me vleugels
waardoor ik leef en besta
als een sterrenwaaier
in stof uit niets
leren mieren ons hoe steden
te bouwen voor de toekomst
.
©svara
09/2013
Svara 
Mooi.
LikeLike
Wonderlijk die mieren.
Ik krijg er niet genoeg van om te kijken en het tot me door te laten dringen
LikeLike
Een wonderschoon gedicht. En heel bijzonder dat filmpje weer te zien. De muziek erbij maakt het zelfs spannend. (Het bouwwerk doet me sterk denken aan de tekeningen en verhalen van Marten Toonder….) Een wereld in een wereld, droste-effect.
LikeLike
Zoals ik al in de reactie aan Antoinette schreef…. zo wonderlijk….
We weten nog zo weinig van dat wat in andere werelden logisch is maar wij met ons denken niet kunnen bevatten maar denken dat we ‘weten’
LikeLike
mooi
jammer dat mensen er eerst beton in moeten storten om het te zien
LikeLike
Dank je Simen
Laten we hopen dat dit onderzoek iets moois en zinvols oplevert voor alles en iedereen die leeft op dit ruimteschip
LikeLike
Svara,
Mieren zijn vernuftige wezens en wij zijn hier om te leren!
Groetjes,
jeer
LikeLike
@Jeer
Levenslang :-)
LikeLike
Wat jammer … dat de menselijke nieuwsgierigheid er een spookstad van gemaakt heeft.
LikeLike
Je reactie inspireerde….
Ook in mij spookt het weleens :-)
LikeLike
@Kitty en Draver
Dank!!
LikeLike