.
Ik word alsmaar nieuwsgieriger
naar die stad onder de tegels.
Het moet haast wel een tempel zijn.
In colonnes lopen ze doelgericht
verstand op nul en elk jaar
smeek ik weer aan de poort
van míjn heilig paradijs:
– stop, tot hier en niet verder –
Ik probeer ze om te kopen
met koperen centen maar
ze hebben andere idealen.
Geniaal.
Ze werken zich in de rondte.
Mijn smeekbedes horen ze niet.
Aan cement heb ik nooit gedacht,
ook ik heb mijn ego-manieren.
Zo mepte ik vanochtend nog
een vlieg aan gort.
©svara
10-09-2013
Geïnspireerd door mijn vorig blog en de reacties daarop: Klik
.
.
Een stuiver hielp bij mij wel, ze blijven nu buiten…
LikeLike
Een stuiver is dan ineens wel weer heel veel geld :-)
LikeLike
Ja er zijn vele wonderlijke wezens op onze aarde, we kennen ze bij lange niet allemaal.
LikeLike
….en hun gedrag al helemaal niet.
tenminste ik niet
LikeLike
Svara,
Bij mijn vorige woning heb ik jarenlang centen en stuivers gebruikt en ze bleven netjes buiten, maar in de tuin onder de bestrating maakten ze er wel een puinhoop van. Er zijn wel ergere dingen toch!
groetjes,
jeer
LikeLike
@Jeer
:-)
LikeLike
*gniffelt zachtjes*
Groots verhaal, Svara ik heb ervan genoten,
behalve van die vliegengort, die kreeg ik maar niet naar binnen gelepeld ;-)
LikeLike
@Dauw
Project gelukt!
Dank je met een ****brede gniffel****
LikeLike
Goeie. Mooie tegenstelling met de mieren en de vlieg.
Irritant mag best weg, dat is wel duidelijk :-}
En misschien de cement-zin voor die van de egomanieren zetten? Dat lijkt logischer. Maar het gedicht is mooi bondig terwijl daar van alles onderdoor kruipt.
Gemalen koffie helpt om ze de weg naar binnen te beletten, dan verwar je het geurspoor.
LikeLike
@Dianne
Dank je wel!
Ik heb het meteen veranderd.
Van die koffie wist ik ook, koper is makkelijker :-)
Ik vermoed dat ze ook onder het parket zitten….
LikeLike
@Kitty
Dank je!
LikeLike
Hoewel er een tekort is aan eendagsvliegen , toch maar niet meer doen.
LikeLike
@Vrederat
Altijd leuk om stil te staan bij geweldloosheid in gedachten woorden en handelingen…. :-)
LikeLike
Spook in mij vind ik wat ver gezocht.
Ik heb ooit een film gezien over de mierenkathedralen. Je kunt mieren eten als je het zuur uit hun lijfjes kunt verwijderen. Daarmee zou je een heel volk kunnen voeden. Wist je dat?
Het gedicht is moeizaam tot stand gekomen, het hijgt nog na. Wringt. Misschien eens over een tijdje er nog eens naar kijken. Dichters hebben het zwaar, vooral als ze nieuwsgierig een mierenleven willen beschrijven. Hier in Spanje of liever gezegd Catalunya heb je vleesetende mieren. Je moet ze niet in bed hebben, dat doet pijn.
Groet uit Roses
RK
LikeLike
@RK
Dat kan maar ik vind dat niet
Dat wist ik niet
Niets is wat het lijkt :-)
Dank je voor je reactie Robert en heb het goed daar.
LikeLike
Ja, ik heb het goed. 2 Maanden expositie, tekeningen achter de rug. Hiervoor een expositie in Schotland en er komt meer aan. USA! 2015…heel belangrijk voor mij.
Als je wilt mogen jullie een paar weken in mijn loft?
Mail even naar D…
Gr.
Rob
LikeLike
Die link naar vorig gedicht verduidelijkte iets, maar toch vraag ik me af wie die ‘ze’ zijn… Ik (her)ken ze niet,
LikeLike
Ik begrijp wat je bedoelt Selma.
Het ontstond spontaan n.a.v het vorig blog en de reacties daarop.
Als een op zichzelf staand gedicht zonder foto zonder tag zou het ook geen hout snijden.
Jouw feedback waardeer ik en mocht ik dit gedicht ooit gebruiken in een andere ‘omgeving’ zal ik het zeker meenemen.
Dank je.
LikeLike
Kitty en Veerle hartelijk dank voor jullie ‘like’
LikeLike
Binnen is bij mij niets te zoeken.
Tot mijn verbazing blijven ze allemaal buiten.
Goed een verdwaald muggetje en/of spinnetje zie ik wel eens binnen.
Maar mieren blijven netjes buiten.
Dat zelfde geldt ook voor de muizen …..
Diervriendelijke groet,
LikeLike
@Rob
Ze blijven hier ook buiten hoor!
Net zoals de muisjes maar die geur…..brrrr
Het lukt me soms trouwens een vlieg met de hand te vangen.
Op vakantie was het een sport om een hagedis uit bed naar buiten toe te begeleiden :-)
Een diervriendelijk groetje ook.
LikeLike
@ Fenny
Dank je!
LikeLike