.
In het omhulsel van de dood
is het stil wanneer hij langzaam
infiltreert in een huid vol overgave.
De vrucht van het verleden
glanst in het licht van nu
om tot levend zaad te verdichten.
Hoe zal ik mijzelf herinneren
mijn klank, kleur en geur, alles
dat ooit door mij is aangeraakt.
.
.
.
.
©svara
11/13
Klik op de afbeeldingen voor een groter beeld
.
.
.
Svara 
Ja, zo kun je er ook tegenaan kijken. En wat een parchtige fotoserie, daar moet je weken over hebben gedaan.
LikeLike
@Blew
Dank je
En…. gisteren lagen ze zo (behalve de eerste) in onze tuin.
Net mensen.
Het verouderingsproces verloopt voor ieder ‘individu’ anders en in een ander tempo :-)
LikeLike
@Jackpastoor
Dank je
LikeLike
Wat een prachtige foto’s. En wat een kernachtig gedicht. De kernvraag voor mij is al een tijdje: zál ik mezelf herinneren…….
LikeLike
@Corline dank je
Leven met vragen schept ruimte voor verwondering…..
Iemand die het antwoord op jouw vraag door ervaring WEET mag zich hier subiet melden :-)
LikeLike
Ok
Als je jezelf niet kan herinneren dan is de diagnose Alzheimer lijkt mij. En als je dat niet hebt doe je eigenlijk niet veel anders. Voor iedereen is leven “het jezelf herinneren en daarna hetzelfde of juist het tegenovergestelde doen”.
En zelfs als je Alzheimer hebt, hetgeen betekent dat je je de futiliteiten die je gister hebt verricht niet kunt herinneren, dan is er altijd juist als laatste toch de herinnering aan de negatieve en evenzeer de positieve momenten van extase die altijd bij en in je blijven voortbestaan.
Zonder Alzheimer hebt maak je je zorgen over hoe je wordt herinnerd door de anderen.
Degenen die wat zorgelijk zijn aangelegd zouden zich, maar zuiver hypothetisch, kunnen afvragen hoe ze zouden worden herinnerd wanneer bij hen de Alzheimer tenslotte toe zou slaan.
En voor jou Svara: Ik geloof niet in weten zonder ervaring. Jij ?
LikeLike
@ Simen
Dank je voor je mooie betoog Simen over herinneringen waar ik wel in mee kan gaan ook al reageerde ik vanuit een andere invalshoek op Corline.
Denk daarbij aan een term als reïncarnatie. Daar is geen hard wetenschappelijk bewijs voor, tenminste dat is mij niet bekend. Vandaar mijn voorstel dat de ervaringsdeskundige zich hier mag melden. Iemand die ervaring heeft met reïncarnatietherapie of via hypnose terug in de tijd gaat is voor mij geen weten door ervaring.
Het zal blijken of Corline en ik elkaar in onze reactie uitwisseling verstonden.
LikeLike
heel mooi gedaan
LikeLike
@Hennie
Dank je Hennie!
LikeLike
Als stilte …?
=]
LikeLike
@Dauw
:-]]
LikeLike
Je kunt een ‘herinneringsgevoel’ hebben zonder dat het zich ooit heeft afgespeeld. Déjà vu. Er schijnt een neurologische verklaring te zijn; de hersenen spelen met ons en op een soms niet logische manier krijg je dan een gedicht. Ik vind het niet vreemd dat je je in een universum vertoef die niet bestaat, -net zo goed ook dingen die wij schijnen te zien niet bestaan. Het blijven ‘termen’ zonder enig bewijs, maar de dichter laat zich niet erdoor ringeloren. Wat en Wie zijn we? Niemand weet het. Al dat gekwarrel:
Omdat ik niet weet
wat ik ben
van huis uit
moet ik
gedachte zijn.
Ernst Meister
Zo is dat.
Groet,
Robert Kruzdlo
LikeLike
@Robert
Ik begrijp wat je bedoelt.
Vraag je 10 mensen om een definitie te geven bijv. van ‘weten’ dan zul je allemaal andere antwoorden krijgen….
Om nog maar een keer de uitspraak van Osho (die ik bij mijn gravatar heb staan) hier te herhalen: ‘Zoveel hoofden, zoveel werkelijkheden.
Mooi dat gedicht van Ernst Meister. Ik kende hem niet en keek even op internet.
Dank je ze spreken me aan!
LikeLike
Het afvuren van signaaltjes in hersengebieden die gespecialiseerd zijn voor bepaalde functies in dit geval herkenning van nieuwe dingen (of zou ik denken het toepassen van kennis apriori, vergelijkbaar met het ontstaan van olifantenpaadjes). Abstracter geformuleerd “weten” losgekoppeld van het object van weten. Net als pijn in een afgezet been.
Dan nog is de basis ervan natuurlijk in essentie ervaring, als was het wellicht nog in de krokodillentijd.
Geen interessanter terrein denkbaar dan het strijdperk tussen neuroloog en filosoof.
LikeLike
Ik meende deze reactie op een ander plek te plaatsen. Dus voor de zekerheid: @Kruzdlo
LikeLike
Nu heb ik de in klad geschreven versie geplaatst, die ik in de trein had geschreven. (Parijs-Bruzzel.) Maar gelukkig, hier de uitgewerkte versie:
Guinea Pig Arnon Grunberg
Does the writer remain ignorant of where his creativity stems from? Arnon Grunberg thinks that in twenty years it might be possible to dissect the writer’s intuition. That may be so, but there isn’t a single brain which has the knowledge or instrument to know how a writer’s intuition comes about. Not even a shower cap with white polka dots, measuring a billion neurons and supporting cells – the orchestra of brain activity on the writing of literature, can retell the story of what’s taking place deep inside the brain! Nevertheless Grunberg still rises to the challenge: Remove the magic from writing? This would only serve in purloining the ‘nonsense’ out of the myth. It is prosaic, just like doctor Frankenstein. The ‘brain matter’ is in possession of the story before the writer has received the prosaic signals. Thankfully so otherwise we would have ruined the entire creation.
What exactly am I, that I do when I am writing? and, therefore not who am I. A hard hit fuse box? I shall wait and see….
.
LikeLike
Oh gelukkig ik was te vroeg en meende al met een Google translation te maken te hebben.
LikeLike
@Robert
Dank je
Jouw ‘kladversie’ heb ik verwijderd.
Voor de volledigheid hieronder wat je boven en onder die versie schreef:
Het strijdperk tussen neurologie en de filosoof heeft zich afgespeeld in New York afgelopen week. Ik schreef hierover:
…..
Daarom vind ik dat schrijver zich hiervan bewust moet zijn in proza en poëzie. (Proza-poëzie.) En, zich er om moet bekommeren. Daarom vond ik dat gedichtje van Meister zo mooi.
LikeLike
Zoals ik al zei: geen interessanter terrein….
Daarom tot slot: Waar schreef je dat ??
LikeLike
Sien Vrederat,
Ik heb allerlei versies van teksten op mijn computer staan en in de haast kopieer ik wel eens de verkeerde tekst, -dank Svara voor je alertheid. Ik was onder de indruk van de snelheid.
Ik schreef het klad in de trein van Figures (Catalaans) naar Brussel (en niet Bruzzel) Ik maak eerst en Google translatie en pas daarna verbeter ik de Nederlandse tekst met USA-Engels. Deze uitleg is misschien overbodig, maar ik ben vaak te-snel en heb tegelijk veel te doen. Vandaar… .
Je zou eens het Dagboek van Witold Gombrowicz moeten lezen en daarin de stellingen die hij inneemt over het ‘ik’ en de ‘vorm’. Een schrijver die de neuro-filosofie voor was. (En nog velen anderen.)
Svara nog even iets over het ‘weten’. Zie je reactie hier boven. Weten is d ladder van de kennis omver gooien, schreef Wittgenstein. Epistemologie is AL het weten wat wij hebben. Nu vind ik dat dichters en schrijvers zich méér bewust moeten zijn van wat Wittgenstein bedoeld en ook dat de provisorische orde die een schrijver heeft zich bewust kan worden met welk onzin hij bezig is. Ik sta niet alleen met deze gedachten. Jorge de Burgos bijvoorbeeld. Niet een lezer, maar een goede lezer zal het opvallen dat sinds de dichter schreef: Het is een andere ik die dit schrijft. De neuro-filosofie kwam later en de natuurwetenschappen kunnen hun hart ophalen door goede literatuur en gedichten te lezen. De kunstenaar heeft een derde oog.
Nu, hoop dat jullie deze onzin begrepen hebben, koffie en aan het werk.
Gr.
.
LikeLike
Dag Robert
Boeiend allemaal maar ik hoop dat je er begrip voor hebt dat ik je laatste reactie van 25 nov. 22:35 heb verwijderd.
Je informatie wordt me wat veel en het had voor mijn gevoel niets meer te maken met het gedicht.
Groet svara
LikeLike
Een prachtige vrucht, mooi in foto’s vastgelegd.
Er is ook nog een eetbare variant met andere kleuren.
Vriendelijke groet,
LikeLike
@Rob
Dank je.
Die andere ken ik niet.
Groet ook.
LikeLike
http://nl.wikipedia.org/wiki/Goudbes
LikeLike
@Rob
Aha, die ken ik dus wel :-)
LikeLike