Niemandsland

.

als een wolfsjong zingt ze
zo ijl, hoe ze zichzelf verklankt
en net zo licht is zij getint

haar jurk danst alle kleuren
naar een transparante waas
waarin alles wordt opgetild

zijn adem wordt ontnomen
ieder houvast vervliegt van
droom naar werkelijkheid

naar morgen, haar glimlach
wanneer ze verschijnt
aan een keurig gedekte tafel
.

©svara
29.05.14

.

.

 

9 thoughts on “Niemandsland

  1. Ik leef me in om zo te worden opgetild.
    Ik zie die glimlach als een zonsopgang.
    En houd mijn adem even in.
    Voor mij geen koudste dag vandaag.

    Like

    • @Willm
      Dank voor je reactie. Iemand sprak me er elders al eerder op aan.
      En zoals je het beschrijft begrijp ik wat je bedoelt ook al is het voor mij anders, zeker dat piepen komt niet in mij op.
      Ik denk er zeker over na en neem het mee.
      Het moet wellicht nog even zinken.

      Like

Geef een reactie op Svara Reactie annuleren