.
.
wanneer teveel aan vuur
in woorden met een domper
uitdooft, het duistere achter
de ogen kan worden omgekeerd,
reikt de horizon eindeloos ver
door kosmisch vuur
kunnen gedachten verhelderen
in stilte verlichten, door opgaan
in de klank gelijk het mysterie
in een schelp, op weg naar
samenvallend uniek ‘zijn’
.
©svara/10/2014
.
.
Precies ja, dat moet je kunnen. Maar dan is er ook geen sprake van terug.
LikeLike
Er is geen terug. Hoogstens kom je nog een keer langs bij waar je al was. Mooi! Ook de foto.
LikeLike
@Simen en Blewbird
Dank voor jullie reacties.
Dat er geen terug is daar is vast heel veel over te zeggen en/of te filosoferen. Voor mij is het niet zo ‘absoluut’.
Ga je of wil je bijv. terug in tijd of in ruimte.
En doe je dat in gedachten of wil je dat aan den lijven ervaren.
Als er een heen is, is er ook een terug en omgekeerd. Wat niet wil zeggen dat het dan hetzelfde is.
Als ik een stap naar voren zet kan ik in hetzelfde voetspoor terug stappen.
Zet ik weer dezelfde stap voorwaarts in hetzelfde spoor is het toch anders al was het maar omdat er in die tussentijd in mijn gedachten veranderingen hebben plaatsgevonden en ik lijfelijk niet in tijd terug kan. Maar ik kan wel zeggen dat ik terug ben gegaan.
Ja die foto vind ik ook mooi. Regelmatig ga ik daar in gedachten terug en wie weet kom ik daar nog een keer.
LikeLike
Wat mij betreft geen touw aan vast te knopen.
Dat zal wel komen dat je nu eenmaal niet met twee mensen tegelijk kunt praten.
LikeLike
@ Jaap, Antoinette en Fenny,
Hartelijk dank voor jullie ster!
LikeLike
@Draver
Dank ook!
LikeLike
Wanneer reikt de horizon eindeloos ver, in een schelp, op weg naar
samenvallend uniek ‘zijn’.
Dat valt te bezien als, als de schelp open kan.
Groet
LikeLike