.
het zijn lange
vertragende gangen vol
van willende woorden
zij kruipen
naar ondergronds
ik snak
naar een luchtige lichte
lege ruimte om in zwijgen
weer van mezelf te zijn
schouwend naar het willen
weten
van niets meer
slechts die ene lentefonkel
in gebroken spiegelglas
.
©svara
18.03.15
.
.
Svara 
@Joris
Welkom hier en dank je voor al je ‘likes’ en reacties op de verschillende blogs
LikeLike
@Antoinette, Blew en Jaap dank ook weer!
LikeLike
Woorden sterven hun Eigen leven ergens In je brein en komen weer tevoorschijn als ZIJ dat willen. Daar doe je weinig aan.
gr
LikeLike
@J.W.R. Kruzdlo
Dank je voor je reactie. Mooi gezegd.
Mijn ervaring is dat je je wel kunt trainen om je aandacht te richten op een ander thema als dat gewenst is. Door je bewust te zijn van je gedachten, door te schouwen of bijv. door meditatietechnieken.
Het hangt uiteraard af van de hardnekkigheid van die gedachten hoe vaak ze weer ‘irritant’ tevoorschijn komen en hoe je er op reageert, of je ze blijft ‘voeden’.
LikeLike
@Hennie
Dank je met een groetje
LikeLike
@Jack
Dank je met groet
LikeLike