test
Peter van Straaten / Uit: Peter’s scheurkalender 2013
.
donkere schone schijn
schrijnend dat opgeheven hoofd
eindelijk vol in het licht
hun gladgestreken gezichten
geplooid en zorgvuldig gekapt
die verknipte ego’s met pochet
strak in het donker verpakt
hun licht door de wol geverfd
tot een dun lijntje teruggebracht
in antraciet grijs of statig blauw
wondere werelden
op een rondtollende aarde
waar men draait en graait
in het luchtledige
wat een mutsen
.
©svara
13-10-2009
.
.
.
© Jos van Wunnik /Zwarte Maria hazelaar
.
.
huil je tranen uit het dal
en klim je buiging
laag voor laag
omhoog
recht die rug
geniet naar boven
onvindbaar die wolk
in een dal gezien
ooit
.
.
©svara /2009
.
.
.
.
.
.
©Yolanda Eveleens/ets/Ultima thule
.
.
hadden we maar
zeeën van
zoveel sporen
naar het einde
van ’t bestaan
vrouw zijn wil ik
golven
opgetild
als violen spelen
waar kernen worden geraakt
.
.
©svara / 2010
.
.
Klik voor muziek
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
doodgewone gewoonte
platgetreden paden
geen omweg hoeven maken
gewillig
altijd onderweg
eentonigheid
naar nergens heen
valt het waardevolle toeval toe
in al zijn eenvoud
aan het gewone
aan het gangbare
aan het denkbare gaan voorbij
.
©svara/ 2009
.
.
Dit gedicht publiceerde ik eerder onder een andere titel op het VK-blog.
Nu krijgt het op dit blog een plekje zo aan de vooravond van Gedichtendag 2012 met het thema STROOM
.
.
.
.
svara 2011 / klik voor vergroting
.
.
golven rijzen
mij hun toppen mee
in mijn hart
horizonbreed
waar scherpe grenzen
in witte hartstocht breken
subtiel
als transparant porselein
teer
scherp
zinnig
mag het zinderen in mij
.
©svara /2010
.
.
.
.
.
ik
die kijkt en niet ziet
weet niet
dat kijken niet ziet
dat de ziener ziet
als ik niet kijk
.
.
©svara/2009
.
.
.
.
..
.
.
uiteen gedreven wolken
woeien aan het firmament
roze rood, goud in het verschiet
toen het hemelgewelf
zich verder ontvouwde
om je in volle glorie te
eindelijk mogen hemelen waren je woorden
en jouw laatste adem
op die ene enkele tingeling
van jouw geliefde klok
zó sereen
tot echo werd gestild
.
.
________________________________________________________________
hemels verlangen
trage overgang
echt waar is overal
op weg naar de eeuwigheid
.
.Denn alles Fleisch ist wie Gras
Denn alles Fleisch, ist wie Gras, und alle Herrlichkeit des Menschen wie des Grases Blumen.
Das Gras ist verdorret und die Blume abgefallen.
♥
De mens is als gras en zijn schoonheid als een bloem in het veld.
Het gras verdort en de bloem valt af.
.
.
.
1916-2009 
svara
.
.
.
