Svara

.

 

.

.

.

.

.

.

.

De naam Svara heb ik niet met de geboorte van mijn ouders ontvangen. Svara stamt uit het Sanskriet en betekent: Dát wat klinkt, dát wat straalt. Sinds 1993 is hij tot in de kern met mij verbonden.

Dit blog is een plek om me te laten klinken.
Klanken die in mij verdichten in een vorm gieten die bij me past.

Gedichten schrijven kwam op m’n pad in januari 2009.
Sindsdien is dat niet meer uit mijn leven weg te denken.

Ik word geraakt door oorspronkelijkheid in het leven van alle dag.
Mijn grootste inspiratiebron, mijn grootste leermeester.

Sinds maart 2010 had ik een blog bij de Volkskrant.
Dat blog werd  een jaar later opgeheven en ben ik dit blog gaan vormgeven.
Ik zal hier, naast nieuwe teksten, ook gedichten plaatsen die ik reeds op het VK-blog heb gepubliceerd.

Veel plezier als je nog even rondneust. Ik stel het zeer op prijs als je een reactie achterlaat.

Hartelijke groet en dank je dat je er was,

nell
svara.nell.creemers@gmail.com

____________________________

Onderstaand gedicht ontving ik eerder in de reactieruimte van mijn Volkskrantblog.
‘Ghijsa’ hartelijk dank!

Svarabhakti

ik houd van de klank van de nacht in het bos
de wind van blad naar blad die uit het oosten komt
de zwakke echo van een huilend hert of zingt hij
een jager die afdruipt tussen kale eikenbasten

ik houd van de klank van bevroren heuvels en bergen
de voorkant gemaakt van ijs, de voeten van gras
de vage klanken van een hoorn schrijven in op melancholie
het lijkt erop of ze ten diepste begrepen willen worden

ik houd van de klank van holistische klinkerwolkjes
die passen als een wolletje om ambitieuze letters
de troubadoers, de koene ridders, ijdele paarden
niets zijn ze, zonder het beloken, donzige svarabhakti

.

.

.