.
.
mijn dagen schijnen me licht
lang naar donker toe gespitst
dat ene punt in de verte
nog zo piep
toen tederheid geurde
door wimpers ga ik terug
in het zand voordat die avond brak
voordat het nieuwe oud werd
in dat licht schijnen mijn dagen
korter nu, die verte zo dichtbij
waar geen ontsnappen is
’t onmogelijke in mijn hoofd
.
© svara
15-11-2011
.
.
.
.