.
het roodborstje vliegt gedachteloos
fluitend naar zijn spiegelbeeld
de klap verwart voor een kort moment
de zon toont ook mij in volle glorie
en zie hoeveel ik op haar lijk
door andere ogen
hoe haar gedachten nog steeds door
lange levenslijnen in mij doorleven
slechts zijn buitenkant donzig
rood kleeft aan het transparante
om te verwaaien
afdruk en beeltenis vervagen
naar helderheid in een ogenblik
de vogel bouwt zingend
vol vertrouwen aan de toekomst
een rode veer in zijn bek
.
©svara
11-05-2013
.
.
.
.
mooi
LikeLike
@Antoinette
Dank je!
LikeLike
Tja, de een zijn dood, de ander zijn brood
Mooi verwoord
LikeLike
@Hennie
Alles met alles verbonden
Dank je
LikeLike
Fraaie symmetrie van woorden en/met beeld
LikeLike
@Simen
Dank je
Symmetrie….
En dat zonder na te denken :-)
LikeLike
Prachtig, Svara.
LikeLike
Mooi geschreven
LikeLike
mooi verweven!
LikeLike
@ Marion
@ EWJ
@ Dianne
Hartelijk dank met groet!
LikeLike