.
ruw
stevig en robuust
zijn uiteinden prikkelen
een rozet fijn gevormd
wijst de wijsvinger een pad
blind en voorzichtig tastend
op het dak van duizenden tunnels
verbind ik me met het grauwe steen
poreus
de geur, het gruis
wordt gretig opgenomen
in die diepe levenslijnen
door beide handen ingepalmd
vergane tijden in het heden die
voor onbepaalde tijd door knoestig
ademend oerbot worden voortgedragen
.
©svara
31-05-2013
.
.
Svara 
Een prachtig gedicht! Twee woorden intrigeerden mij: “het stee”, i.p.v. “de steen”. Voor mij wordt het daardoor groter dan die ene steen. En ook:”poreus de geur, het gruis wordt…” en niet “worden”. Door de komma, slaat “wordt” alleen op “gruis”. Geniaal om geur poreus te noemen. Svara, je bent verrassend!
Warme groet, Ineke Hamstra
LikeLike
@ Ineke Hamstra
Welkom op mijn blog Ineke en dank je!
Ik zou zeggen: neus maar eens lekker rond hier, wie weet vind je nog meer verrassingen :-)
Hartelijke groet van mij
LikeLike
Heeeel mooi.
En zeker ook weer per ongeluk, die twee qua vorm volkomen symmetrische strofen, die als twee duwen uit het verleden naar de toekomst uitlopen.
LikeLike
@Simen
Per ongeluk? Niet helemaal maar het diende zich aan…. :-)
Dat beide strofen naar de toekomst uitlopen ging wel per ongeluk en dát zie ik pas door jouw reactie.
Dank je ik ben er blij mee.
LikeLike
mooi!!!
LikeLike
@Antoinette
Dank je ook voor je uitroeptekens :-)
LikeLike
mooi Svara, beeldend. ik ben mij weer aan het bijlezen. heel waardevol, alles.
LikeLike
@Athy
Dank je wel!
Fijn dat je er weer bent……
LikeLike
@ Alle Likes
Dank!
LikeLike
Lieve Nell
Nu pas er aan toegekomen het gedicht te lezen..
Het is mooi. Hier ligt echt je kracht in het dichten. Ik hoop er nog vaak van te mogen genieten!
LikeLike
Ha die Elise
Welkom hier en dank je voor je warme reactie.
Tot in augustus weer!
LikeLike