Ongehoord

..
.

sinds wereldzeeën jullie levens
scheiden ligt verwachting
door tijd en meer vertroebeld
ongegrond tegen weten in

opgediept dobbert het verleden
stevig verankerd in een
andere taal dan dat koffie ooit
dichtbij heeft gesmaakt, bitter

hoe zijn dood jullie harten scheurt
nu hij onvermijdelijk zwijgt
misschien ziet, wie weet
hoe herinneringen uit luchtenruis
te verlichten te her-inneren

.

©svara
06-2013

.

 

.

.

.

12 thoughts on “Ongehoord

  1. @Svara:
    Ik moet hier even op kauwen en geloof dat het te moeilijk voor mij is om (volledig?) te begrijpen (voelen). Wellicht heb ik een context nodig :-(

    Naast je gedicht – iets anders waardevols in dit blog gevonden.

    Athy van Meerkerk reageert met:
    loslaten, het moeilijkste van leven.

    En jouw reactie is:
    …als sterven voor de dood.

    Mijn directe associatieve reactie was:
    Loslaten is JUIST leven in vrijheid.

    Leuk die gedachten en tegengestelde associaties die wellicht beiden evenveel (emotioneel) hout snijden.

    Like

    • @Jackpastoor,
      Ik kan helemaal met Athy meegaan dat loslaten het moeilijkste van leven is.
      Wat bedoel ik hier met ‘sterven voor de dood’?
      Leren sterven om innerlijk zo vrij mogelijk te kunnen zijn in het leven.

      Het hele leven draait om loslaten voordat we fysiek dood gaan en in die zin zou je het leven kunnen zien als een voortdurend stervensproces.
      Alleen al de hele dag sterven/onthechten/loslaten van duizenden gedachten om het juiste te doen op het juiste moment.
      En daarbij denk ik nu dan even aan gewone praktische dingen die je te doen hebt. We zitten tot aan de nok toe vol en mensen willen een leeg hoofd.
      Het laat zich raden wat ‘moeten loslaten’ betekent in relatie tot emotionele belevingen en ingrijpende levenservaringen.

      Bewust aan heel veel dingen durven of kunnen sterven kan het gevoel geven van (innerlijke) vrijheid.
      Maar ook dit gevoel te willen vasthouden of na willen streven geeft weer (ander) gedoe :-)

      Kortom….allemaal woorden en het is altijd wat.
      Ja ‘loslaten’….het moeilijkste van leven.

      Like

  2. @Svara: dank voor je uitgebreide reactie;

    Ik ben het volledig met je – en ook met Athy – eens. Loslaten is misschien wel het moeilijkst in het leven, maar voor mij is het een nek aan nek race met (of nauw verwant aan) zaken te accepteren zoals ze zijn.

    Je één na laatste paragraaf doet zeer Vipassana achtig aan :-)

    Like

Geef een reactie op svara Reactie annuleren