.
de bruggen hoog genoeg
om bruisend leven
ons geruisloos te bewegen
zó bijzonder
vanzelfsprekend haast zonder haast
na dagen onze wensen, alles
om de hoek, ook de vis
die het water moest verlaten
schippers zeer gewillig
loodsten ons aan wal
voor loon leek geen brug
voor hen te ver .
en rolden wij ons hele hebben
op vier wielen
geen zebra die liet aarzelen
bruggen waren hoog genoeg
.
©svara
12-06-2011
.
Foto’s: © Iris en Svara
.
.
.
.
.
.
.
.
toen deze ochtend werd opgediend
vertoefde ik in genot
de zon als toverstaf met me mee
meteen
wist kleur me te verleiden
zoals tussen maandaglakens zo wit
ging ik op in vergetelheid
.
©svara
mei 2011
.
Foto’s: ©Iris en Svara
Klik op de panoramafoto voor een uitvergroting
.
_____________________________________________________________________________________
Isola di Burano
Burano is een eiland in de Lagune van Venetië. Het heeft veel gekleurde huizen, ieder huis heeft een eigen kleur. De kerk San Martino dateert uit de 16de eeuw en heeft een klokkentoren. Het eiland is bekend om de traditie dat de vrouwen (veelal buiten) kantklossen als de mannen weg zijn om te vissen. Kant uit Burano is mede daardoor een zeer kostbaar en gewild handelsproduct geworden.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
Basilica di San Marco
Klik op de foto’s voor de uitvergroting
Toen wij begin mei in Venetië waren maakte de stad zich op voor een bezoek van de Paus, een dag na ons vertrek.
Zo werd er een en ander klaargezet, opgeruimd, gepoetst, geveegd, in de San Marco.
De lampen gingen voor een klein moment aan wat een onverwacht cadeautje bleek te zijn.
In het volle licht waren de 4000 m2 mozaïeken overweldigend terwijl het daarvoor allemaal nogal donker, somber en grauw leek.
Op een van de foto’s kun je zien dat het om piepkleine steentjes gaat.
____________________________________________________
De huidige basiliek is de derde kerk op deze plaats. Hij dateert van rond 1060. De basiliek is gebouwd om de overblijfselen van de Heilige Marcus, die in 828 door Venetië geroofd waren uit Alexandrië, een laatste rustplaats te bieden.
Het gebouw wordt gezien als een van de mooiste basilieken van Europa.
De gevel van de basiliek is versierd met onder andere een vierspan en de Venetiaanse leeuw, symbool van Marcus. Het bronzen vierspan op de gevel is een replica van de originele paardengroep, die waarschijnlijk uit de 2e eeuw stamt. Deze paarden zijn uniek omdat andere groepen van triomfkarpaarden uit de oudheid niet bewaard zijn gebleven. Ze zijn als buit van de Vierde kruistocht uit Constantinopel naar Venetië gebracht.
Bij de hoofdingang is ook de trap naar de eerste verdieping, de Loggia dei Cavalli. Dit is het Museum Marciano. Hier zijn onder andere de originele vergulde bronzen paarden (Quadriga) te zien. Bovendien zijn de mozaïeken hier van dichterbij te bekijken.
Het interieur is beroemd om zijn mozaïeken in de koepels en om de golvende vloeren van marmer en mozaïek. Het heeft de vorm van een Grieks kruis, en op alle uiteinden, en op het kruispunt zijn koepels aangebracht; de bekendste koepels zijn de Hemelvaartkoepel uit de 13e eeuw en de Pinksterkoepel uit de 12e eeuw.
De sarcofaag van Sint Marcus staat achter het altaar.
Achter de kapel van de Heilige Clemens is het beroemde van edelstenen voorziene altaarstuk, de Pala d’Oro te zien. Hoewel Napoleon verschillende edelstenen geroofd heeft uit het altaarstuk is het nog redelijk intact. Het heeft 250 brandschilderwerken op goudfolie in een gouden lijst. Het is in 976 in Byzantium gemaakt en is ook roofbuit van de Vierde Kruistocht.
De iconostase (een scherm tussen het schip en het preekgestoelte) is versierd met marmeren beelden van Maria en de apostelen.
Thuis had ik me al voorgenomen om mijn I-pot mee te nemen en op deze plek te luisteren naar het Magnificat van Claudio Monteverdi, de uitvoering die ooit in de San Marco is opgenomen. Extra bijzonder vanwege zijn echo’s.
Mijn wens was om hier te genieten zonder afgeleidt te worden door het geroezemoes en drukte van anderen om me heen.
Deze muziek hoorde ik zo’n jaar of twintig geleden voor het eerst en is misschien wel de muziek die mij het diepste raakt, die me hemelt.
De stukken die ik non-stop beluisterd heb gedurende de anderhalf uur dat ik in deze prachtige Basilico di San Marco was heb ik op internet kunnen vinden.
Monteverdi in de San Marco in Venetië
Vespro Della Beata Vergine – Claudio Monteverdi – ( 9 )
klik op zijn portret
Vespro Della Beata Vergine – Claudio Monteverdi – ( 10 ) (Gloria)
klik op zijn portret
Claudio Monteverdi is begraven in de indrukwekkende kerk: Santa Maria Gloriosa de Frari, de moederkerk van de Franciscanen in Venetië
Foto’s: ©Iris en Svara
.
.
.
.
.
e
mij meenemen naar ooit.
even stilstaan
voordat ik zink in de zwaarte
van vochtige kerkers
die mijn vel zullen verkillen
doen krimpen in het donker
mij meenemen naar ooit
op de Brug der Zuchten
besef ik mijn levenspad
dat overkoepeld wordt door vleugels
die me vlinderlicht terugbrengen
naar een zonovergoten vrijheid
in mij in mei
.
.
.
©svara
mei 2011
.
________
In Venetië worden steigers bij restauratie jammer genoeg vaak gehuld in fel gekleurde doeken met reclame uitingen. Zo ook bij de Brug der Zuchten.
De brug is een verbinding tussen het Dogepaleis (Palazzo Ducale) en de gevangenis. Vroeger moesten de veroordeelden over deze brug heen lopen alvorens ze in de kerkers werden opgesloten. Via de raampjes van de brug zagen de gevangenen dan voor de laatste keer het daglicht. De naam Brug der zuchten (Ponte dei Sospiri) refereert aan hun zucht op weg naar hun bestemming. In de gevangenis waren ooit Casanova en Galileo Galilei opgesloten.
______________________________________
Parfum van Vrijheid: Michiel Scholtes 1995
ISBN:90 5018 2720
Michiel werd op volle zee gepakt voor smokkel van drugs. Hij bracht zeven jaar door in verschillende Franse gevangenissen waar hij begon met schrijven over zijn weg naar innerlijke vrijheid in gevangenschap.
Enkele citaten…
– “Ik heb momenten van geluk gekend, van onverklaarbare euforie, heel kort. Nog half verpakt in angst, gewikkeld in twijfel. Maar toch is gevangenschap te beleven als een ontdekkingsreis, als een vorm van kunst misschien? “
Na een overplaatsing…
– “Het was rampzalig. Ik kon weer helemaal opnieuw beginnen. Heel het zorgvuldig opgebouwde netwerk van relaties met celgenoten en het hoekje met spulletjes viel in duigen.
Het was zo licht, het maakte niet eens lawaai. het was zo ijl dat niemand het zag vallen. Toen pas begreep ik wat ik eigenlijk had opgeschreven. Het waren afstervende lagen identiteit waarnaast ik ’s ochtends wakker werd.”
In interview Volkskrant in 1995….
– “De ervaring, dat vrijheid, hoe vluchtig ook, tot in de cel te bereiken is zal ik voor altijd blijven omarmen. Ik vind het een fundamentele ervaring. Juist omdat gevangenschap een simpele enkelvoudige toestand is, wordt de les zo duidelijk geleerd en is die ervaring zo sterk. In de buitenwereld, met al zijn prikkels en verleidingen, dien je over een groot onderscheidingsvermogen te beschikken, om zoiets als je eigen autonomie te bewaren. Als je het nog extremer wilt hebben, kun je zeggen dat hij die in de gevangenis de lessen over vrijheid te leren heeft, het gemakkelijker heeft dan in de gewone samenleving.”
_________________________________________________________
.
.
.
.
Svara 
