Bevrijdingsdans

.

 

.

.

.

.

.

.

.

Bouwstenen

.
.

fragiel in haar kracht
stond ze niet alleen en toch
in een cirkel met twee klimbomen
door fakkels, bebossing omringd
op zanderig gras
volgde ze die kleine bouwers
van zijn hemelhuis
woorden op hout
veel woorden
mooie woorden te verschenken
aan het vuur
om mee te vervluchtigen
naar een lichter bestaan
in de donkere aarde
liefdevol toegedekt
een snoepjesdas naar zijn hart
voor zijn toekomst mee
maar eerst
eerst
liepen wij nog met zovelen
zijn leven terug
het ging ons allemaal te vlug

.

©svara
05-03-2012

klik voor muziek

For a Dancer

Keep a fire burning in your eye
Pay attention to the open sky
You never know what will be coming down

I don’t remember losing track of you
You were always dancing in and out of view
I must’ve always thought you’d be around
Always keeping things real by playing the clown
Now you’re nowhere to be found

I don’t know what happens when people die
Can’t seem to grasp it as hard as I try
It’s like a song playing right in my ear
That I can’t sing
I can’t help listening

I can’t help feeling stupid standing ‘round
Crying as they ease you down
‘Cause I know that you’d rather we were dancing
Dancing our sorrow away
(Right on dancing)
No matter what fate chooses to play
(There’s nothing you can do about it anyway)

Just do the steps that you’ve been shown
By everyone you’ve ever known
Until the dance becomes your very own
No matter how close to yours another’s steps have grown
In the end there is one dance you’ll do alone

Keep a fire for the human race
And let your prayers go drifting into space
You never know will be coming down

Perhaps a better world is drawing near
And just as easily, it could all disappear
Along with whatever meaning you might have found
Don’t let the uncertainty turn you around
(The world keeps turning around and around)
Go on and make a joyful sound

Into a dancer you have grown
From a seed somebody else has thrown
Go on ahead and throw some seeds of your own
And somewhere between the time you arrive and the time you go
May lie a reason you were alive but you’ll never know

.

.

.

.

.

.

Leo

.

.

.
Klik voor vergroting

.

.

.

,

.

.

.

.

Vaderland – 1969

.

.

©Dauw
.
.
.

vaderland

zo plots vanochtend zag ik het
en  kon er niet omheen, om toen,
ik kwam achter die dijk vandaan

gelopen, nee getreuzeld meer
naar woorden pittig uitgesproken
zoals verwacht opgewacht
in en op die tijd

vlinders, muziek  nog in de oren
zou ‘k  influisteren na zijn slaap
– wees niet bang, ik hoef niet alleen –

en ach, wat is tijd
het mocht niet zijn
na een zwoele nacht
leek ook in mij het tijdelijke
voor eeuwig stil te staan

naar hemelhoog riep ik nog
maar de nevel nam je
nee, het trok aan je, ongewild

zo plots ik kon er niet omheen
het meer, alles golfde water
aan de overzijde van die dijk
.

©svara
29-11-2011

SCHILDERIJ van  DAUW
Tusseninland /Achter de dijk

Hartelijk dank  Dauw, dat ik dit prachtige schilderij hier van je mag plaatsen!
Toen ik het zag, wist ik meteen dat ik dit gedicht zou gaan schrijven.

.

.

.

.

.

Haar hemelse klank

.

.
uiteen gedreven wolken
woeien aan het firmament
roze rood, goud in het verschiet
toen het hemelgewelf
zich verder ontvouwde
om je in volle glorie te

eindelijk  mogen  hemelen  waren je woorden

en jouw laatste adem
op die ene enkele tingeling
van jouw geliefde klok
zó sereen
tot echo werd gestild

.

.

________________________________________________________________

hemels verlangen

trage overgang

echt waar is overal

op weg naar de eeuwigheid

.

 

.Denn alles Fleisch ist wie Gras

Denn alles Fleisch, ist wie Gras, und alle Herrlichkeit des Menschen wie des Grases Blumen.
Das Gras ist verdorret und die Blume abgefallen.
♥
De mens is als gras en zijn schoonheid als een bloem in het veld.
Het gras verdort en de bloem valt af.

.

.

.

1916-2009

svara

.

.

.

Op reis in de eeuwigheid

.

.

.
.
.
ziel en zaligheid
neem haar zintuiglijke gewaden
één voor een van haar broze schouders
leg ze behoedzaam neer
op een vertrouwde plek
als zuivere herinneringen
kwaliteiten
die haar ooit weer zullen passen

ziel en zaligheid
reik haar de hand
van innerlijk weten
dat vol vertrouwen weet te leiden
bij het lijden vandaan
het licht in haar laat ontwaken
op weg door die doolhof
weg van het gekleurde weg

om  een lichtreiziger
te worden in de eeuwigheid

.
©svara / 2009
.
.
Afbeelding:
© Juke Hudig / Beschermengel / pastel /
.
.
.
.

______________________________________________________

Met mijn aandacht bij haar

.
Hemels verlangen

Trage overgang

Echt waar is overal

Haar hemelse klank

.

.

.

.

Heden

.

.

 

.

.
.
durven sterven aan het verleden
aan het oude willen
of juist niet
als had het eeuwigheidswaarde

in elk moment suprême
durven verliezen ook jezelf

onontkoombaar
bij dat andere afscheid
wanneer de ziele-tijd
in het tijdloze is gerijpt

in het menselijk bestaan
waar en zoals het háár belieft

©svara 2009/2011

.

.

.

.

Echt waar is overal

.

.

.
.
.

bezoek aan haar overgangsbed
van liefdevolle gasten
volgens de overlevering
ooit geleefd

ze wenken en
schenken vertrouwen

om schijnbare grenzen te vervagen
waar het aardse vervliegt
het vervliegende aarden kan
in de droom

van hier naar waar
echt waar voor haar
.
.
.

©svara / 2oo9
.

.

.

_____________________________________________________________
.
Met mijn aandacht bij haar
.
.
Hemels verlangen

Trage overgang

Op reis in de eeuwigheid

Haar hemelse klank

.

.

.

.

.

Trage overgang

.

venster naar de hemel
luiken op een kier
licht
gelegen in het donker

in geduldige traagheid

wachten op een bed
van nevelig bewustzijn
wanneer de nacht ongevraagd
zijn werk doet

loutert

tot de dageraad
zich tergend langzaam opent
en een ander wachten
zijn aanvang neemt
.
.

© svara 2009
.
.
.

Klik
Arvo Pärt – Für Alina
.
.
.
.

_______________________________________________________________

.

Met mijn aandacht bij haar
.
.
Hemels verlangen

Echt waar is overal

Op reis in de eeuwigheid

Haar hemelse klank

.

.

.

.

.

Hemels verlangen

..

wachten dat kon ze
in overgave
soms het ene been al
in het ongewisse daar

op die drempel
waar haar onderstroom
ook pijn werd overbrugd
door onvergetelijke humor

pijnlijk kwetsbaar overgeleverd
mijn moeder
die het leven moest doorleven
tot op haar bot

gebogen door de tijd
op weg van de aarde weg
door die wimpers zijn ogen
hij, die haar niet zag

nog niet
al was de wens o zo groot
om zijn mysterie
binnen te gaan

drieënnegentig jaar
in een veel te grote jas
oersterk gedrapeerd
zacht en glashelder

met intens verlangen
naar dat verlossende ene
niet voelen niet weten
‘genoeg is genoeg’

.
© svara /november 2009/2011
.

Foto ©Iris Laos 2006
.

Info over het verschijnsel op de foto

.

________________________________________________________

.
Met mijn aandacht bij haar
.

.Trage overgang

Echt waar is overal
.

Op reis in de eeuwigheid


Haaar hemelse klank

.

.

.